Σε βιβλίο καινούριο, μόλις αγορασμένο από βιβλιοπωλείο, βρήκα μέσα το σημείωμα αυτό!
Και τρελάθηκα εντελώς.. Σταμάτησα να διαβάζω το βιβλίο γιατί δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου. Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν φτάσει στο σημείο αυτό? Η μοναξιά, είναι αρκετή για να δημιουργήσει την ανάγκη σε κάποιον να φτιάξει ένα τέτοιο σημείωμα και να πηγαίνει σε βιβλιοπωλεία για να το χώνει στη μέση μιας σελίδας? Ή μήπως ο ανθρωπος αυτός κουβαλάει και κάποια ψυχική ασθένεια? Πόσο επικίνδυνος μπορεί να αποδειχτεί φτάνοντας μέχρι και τον βιασμό? Ή μπορεί πάλι να είναι και κανένας βαριεστημένος μεσήλικας, με γυναίκα και παιδιά που σκέφτεται ότι όλο και κανένα κοριτσάκι θα τηλεφωνήσει, και που ξέρεις, μπορεί να τη θαμπώσω με την αστραφτερή προσωπικότητα μου, και να τη ρίξω στο κρεβάτι..
Από την άλλη, θα υπάρξει καμια/κανένας που θα απαντήσει? Φαντάζομαι μοναχικές γυναίκες που μπορεί να μπουν στον πειρασμό, ή τίποτα κοριτσάκια, που το βρήκε μία από αυτές και φαντάζονται τον ρομαντικό ιππότη, ή έστω αποφασίζουν να κάνουν την πλάκα τους..
Το ομολογώ, ούτε στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί αυτός που το έγραψε να είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, που ψάχνει την – ας πούμε – κουλτούρα. Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος δε θα κατεύφεγε σε ανώνυμες κινήσεις απελπισίας. Θα πήγαινε σε λογοτεχνικά εργαστήρια, ή παρουσιάσεις βιβλίων όπου θα ενημερωνόταν για το χόμπυ του και θα έβρισκε ανθρώπους με την ίδια αγάπη, και μάλιστα ανεξαρτήτως φύλου. Γιατί όταν ψάχνεις λογοτεχνική συντροφιά, μπορεί να είναι και του ιδίου φύλλου, σωστά?
Τι να πω άλλο? Ανησύχησα απλά που το βρήκα, και με προβλημάτισε, και το αναφέρω προς γενικότερο προβληματισμό και συζήτηση. Γιατί ανάμεσά μας υπάρχπυν πολλοί σαλεμένοι άνθρωποι. Και ίσως –λέω ίσως – όποιος έγραψε το σημείωμα να είναι ένας από αυτούς.
15 σχόλια:
καλησπέρα!
μια φίλη έβαλε στους μεταφραγμένους προχτές ένα κατά κάποιο τρόπο σχετικό ποστ, βλ. http://metafragmenoi.blogspot.com/2006/11/bookcrossing.html
ίσως αυτή να ήταν μια απάντηση για τον φιλαναγνώστη! πάντως εμένα μου φαίνεται πολύ λογοτεχνικός τρόπος προσέγγισης, και μπορεί και να έπαιρνα και τηλέφωνο... δε μου φαίνεται απίθανο να υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλη μοναξιά. μάλλον, ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλη μοναξιά. και αν είναι τόσο μοναχικός, θα πρέπει να χρειάστηκε πολλά κότσια για να βάλει σημειώματα μέσα σε βιβλία. μπορεί να κάνει γκάλοπ ο βιβλιοπώλης, παίζει κι αυτό το σενάριο! να δει πόσοι θα απαντήσουν! μπορεί και να είναι ψυχάκιας. αλλά νομίζω ότι εγώ έναν καφέ μπορεί και να τον έπινα με έναν τέτοιο άνθρωπο. έστω και μόνο από περιέργεια. ή μήπως να είναι οίκτος; ας πιω έναν καφέ με τον κακομοίρη τον άνθρωπο... πάντως, αυτό το "δε μου πέρασε από το μυαλό ότι αυτός που το έγραψε είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος", δεν ξέρω, μου φαίνεται κάπως. υπάρχει δηλαδή "φυσιολογικός άνθρωπος"; δεν έχουμε όλοι τα κουλά και τα στραβά μας; δεν μπορεί να είναι απλώς ένας άνθρωπος; πρέπει να είναι ένας μη φυσιολογικός άνθρωπος; αναρωτιέμαι, αν είναι σε καλύτερη μοίρα αυτός που κάνει μια προσπάθεια να βγει από τη μοναξιά του ή κάποιος άλλος που μένει κλεισμένος στον εαυτό του και δεν έχει με ποιον να συζητήσει για τα βιβλία που διαβάζει ενώ θα θελε να έχει κάποιον, αλλά δεν κάνει τίποτα γι' αυτό... όσο το σκέφτομαι, θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο με αφορμή αυτό το σημείωμα, αν δεν είναι αντιγραμμένο από κάποιο ήδη γραμμένο βιβλίο! οι πιθανές ιστορίες από πίσω είναι άπειρες! Δε σου γράφω για να σου ζητήσω το τηλέφωνο του κυρίου. Αυτό το σημείωμα βρήκε τον παραλήπτη του, εσύ αποφασίζεις τι θα κάνεις. Απλώς μου φάνηκε υπερβολική η αντίδρασή σου. Αλλά πάλι, αν το είχα βρει εγώ το σημείωμα, μπορεί να είχα φρικάρει, δεν ξέρω.
Πολλά είπα, ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Κλείνω με μια ερώτηση, αν θες απαντάς: σε ποιο βιβλίο βρήκες αυτό το σημείωμα; (μπορεί να παίζει κι αυτό το ρόλο του και να δίνει κάποια απάντηση στο μυστήριο...)
unapatatras: Καλησπέρα! (Άσχετο, αλλά ωραίο και παράξενο ψευδώνυμο έχεις, πάντα αναρωτιόμουν τι σημαίνει).
Το σημείωμα το βρήκα σε βιβλίο που κατά κύριο λόγο διαβάζεται (θεωρώ) από γυναίκες και για την ακρίβεια στο "Ο διάολος φοράει Prada". Και όχι δεν θεωρώ τυχαία την επιλογή του βιβλίου, αν αυτό αναρωτιόσουν.
"...όσο το σκέφτομαι, θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο με αφορμή αυτό το σημείωμα.." Μα για αυτό μου έκανε και μένα τόση εντύπωση, και το σκέφτομαι τόσες μέρες.
Από εκεί και πέρα το έθεσα το θέμα προς προβληματισμό όπως ανέφερα και συζήτηση. Ναι η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να δεχτώ πως πίσω από το σημείωμα κρύβεται αυτό που το ίδιο το σημείωμα δηλώνει. Ίσως φταίω εγώ που είμαι υπερβολικά καχύποπτη, ίσως φταίει η πραγματικότητα πράγμα που με κάνει απλά προσεχτική. Δεν ξέρω και σίγουρα δεν ντρέπομαι για αυτό που είπα, γιατί φοβήθηκα, όπως και σε καμία περίπτωση δε θα έπαιρνα εγώ τουλάχιστον τηλέφωνο, ούτε από περιέργεια.
Μοναξιά υπάρχει και το ξέρω. Πολλοί άνθρωποι ζουν μια τραγική ζωή. Όντως ο όρος φυσιολογικός είναι ίσως κάπως αδόκιμος, αλλά βλέπεις ένας μοναχικός συνεσταλμένος άνθρωπος είναι για μένα φυσιολογικός μολονότι αυτήν την παράμετρο δεν την ανέφερα. Έχω την εντύπωση όμως ότι ένας πραγματικά μοναχικός άνθρωπος δεν θα έβαζε ένα τέτοιο σημείωμα, γιατί η συστολή του θα τον απέτρεπε από μια τέτοια κίνηση. Μπορεί να επιχειρούσε με χίλιους δυο τρόπους να σπάσει την μοναξιά αυτή, αλλά θα προτιμούσε να προσπαθήσει δια ζώσης.
Το μη φυσιολογικό για μένα έχει να κάνει με μια ψυχική κατάσταση που καθιστά τον άλλον επικίνδυνο. Που τον ωθεί ενδεχομένως να χρησιμοποιήσει την μοναξιά ενός άλλου ανθρώπου, που ίσως θεωρήσει ότι έτσι θα βρει μια αδερφή ψυχή, προκειμένου να κερδίσει κάτι - οτιδήποτε. Άλλωστε αν θες με οποιονδήποτε τρόπο να χρησιμοποιήσεις κάποιον θα προτιμούσες έναν μοναχικό, που είναι και πιο ευάλωτος.
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο που παρέθεσες, δεν το είχα διαβάσει ούτε και γνώριζα ότι υπάρχει τέτοια κίνηση. Ευχαριστώ!
Για τη φιλοξενία μην το συζητάς, λυπάμαι που δεν είχα και τίποτα να κεράσω η αφιλόξενη!
mafalda, να πας αμέσως να αγοράσεις φοντάν να έχεις να μας κερνάς! :P
Όσο για την απορία σου σχετικά με το ποιον του ατόμου που άφησε το σημείωμα, αν δεν τηλεφωνήσεις, ποτέ δε θα μάθεις Lol :-D
Εγώ δεν θα τηλεφωνούσα πάντως, θα του έστελνα ένα sms που θα έγραφε "αν θες να γνωρίσεις κόσμο, φτιάξε κι εσύ ένα blog, ΜΠΟΡΕΙΣ!"
Nosyparker την ώρα που σου άφηνα σχόλιο έκανες το ίδιο σε μένα :). Καλή ιδέα αυτό για το blog, θα ήταν μια κάποια λύση αν όντως είναι ό,τι δηλώνει. Για καλό και για κακό θα αγοράσω και μια κάρτα μόνο για να στείλω το sms αυτό, γιατί αν είναι αυτό που φοβάμαι, την πάτησα αν κρατήσει το κιν μου!
Φοντάν στο δικό μου blog? Οτιδήποτε δεν έχει σοκολάτα είναι απλά προσβολή!!
:-))
το ποστ σου ήταν ωραιότατο κέρασμα. και μένα τριγυρίζει στο μυαλό μου από την ώρα που το διάβασα. μήπως να πάμε μαζί να τον συναντήσουμε; χαχαχα, το φαντάζεσαι;
κι εγώ είμαι καχύποπτη, αλλά ίσως κατά βάθος να είμαι πιο ρομαντική. επίσης δεν είμαι τόσο καχύποπτη ώστε να μην πάω να πιω ένα καφέ με έναν άγνωστο, σε δημόσιο χώρο -εννοείται- ή ας πούμε να του στείλω με κάποιο τρόπο ένα ανώνυμο μήνυμα, π.χ. για τους book-crossers.
εν τω μεταξύ σκέφτομαι ένα κάρο σενάρια τύπου: είναι ένας από τους συντάκτες αυτού του χαζοπεριοδικού του free (που ισχυρίζονται ότι -και καλά- πρώτα ζουν και μετά γράφουν) και περιμένει να δει τι είδους κυρίες θα απαντήσουν και πώς θα το χειριστούν το θέμα. ή είναι ένας wannabe συγγραφέας που μαζεύει υλικό για το βιβλίο του...
έχεις δίκιο, σίγουρα δεν είναι τυχαία η επιλογή του βιβλίου, αν και δεν ξέρω καθόλου την υπόθεση. φανταζόμουν ότι θα είναι κάτι πιο κλασικό, ίσως πιο ποιητικό...
μήπως να το ανέφερες στο βιβλιοπωλείο απ' όπου το αγόρασες; μπορεί να είναι "σεσημασμένος" φιλαναγνώστης...!
καλά, πολύ μυστήριο... προβλέπω ότι θα επανέλθω στο θέμα...
μήπως να γράψουμε ένα διήγημα...; του στέλνει μια κοπέλα sms ότι του έχει αφήσει μήνυμα, σε ένα βιβλίο στο τρίτο ράφι, της βιβλιοθήκης με τα αστυνομικά μυθιστορήματα;;;
σαν κυνήγι κρυμμένου θησαυρού! και μπαίνει και ο βιβλιοπώλης στο κόλπο! και αποκαλύπτεται ότι είναι... ξέρω 'γω... για βοήθα...!!! ή μήπως βιάζομαι πολύ, να το κάνουμε πιο βασανιστικό, να 'χει και λίγο σασπένς... χαχαχαχα! τέλειο ποστ! θα τα ξαναπούμε σύντομα. θα ψάξω μέσω φίλων να βρω αν τους θυμίζει κάτι αυτή η φάση... κάτι παίζεται με σημειώματα μέσα σε βιβλία στο σπίτι του ύπνου του τζόναθαν κόου, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς...
θα το ερευνήσω! τα λέμε!
πι.ες. να το πούμε "φιλαναγνωστοφοβία" το πόνημά μας; κι αν προλάβει και το γράψει κάποιος πριν από μας να τον τρέξουμε στα δικαστήρια για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων;;; η φαντασία μου οργιάζει νυχτιάτικα ε;
Τώρα με πλήγωσες.. Δεν είμαι εγώ ρομαντική???? (Μεταξύ μας, με πλήγωσες επειδή κάτι τέτοιο έχω αρχίσει να υποπτεύομαι τελευταία και εγώ και έχω πάθει κατάθλιψη!!)
Μιλάμε είσαι σίφουνας, και όχι τίποτα άλλο αλλά δεν έχω και λογοτεχνική φλέβα να σε ακολουθήσω! Θα απευθυνθώ προς βοήθεια στον λογοτέχνη της ζωής μου και θα έρθω με σκονάκι! Αλλά τα πνευματικά δικαιώματα τα έχω ήδη, μην ανησυχείς.
Αν βρεις το βιβλίο πες το μου.
ΥΓ: Από όλες τις προτάσεις που έριξες κερδίζει ο συντάκτης του FREE: πρώτα ζει και μετά γράφει, όλα τα λεφτά!
Λέω συχνά: Υπάρχει πολλή μοναξιά εκεί έξω
Πάντως θα πιάσει καλύτερα απ'ότι αν το έγραφε σε κανένα καρτοτηλέφωνο!
καλησπέρες
Ααααα, το χαρτάκι μου! Έφαγα τον τόπο να το βρώ!
πληρωμένη πένα: υπερβολική θα έλεγα!
phibi: σωστό κι αυτό! καλησπέρες :)
σεξ+πυρ: Πες το βρε παιδί εγκαίρως, σε έκανα και ρεζίλι! Συμβαίνουν και αυτά θα μου πεις.. Σωστό!! :)
Νομίζω γίνεσαι άδικη.
Κάποιος συνεσταλμένος δεν είναι καθόλου απίθανο να χρησιμοποιούσε μια τέτοια μέθοδο που θα τον εξέθετε όσο το δυνατόν λιγότερο. Δεν είναι καθόλου απίθανο αυτό το τηλέφωνο να το πήρε για ακριβώς αυτή τη δουλειά.
Επιπλέον κάποιος θα μπορούσε να στήσει όλη αυτή την πλεκτάνη για χαβαλέ. Να δει τι θα κινηθεί. Ειδικά αν είναι και εμπνευσμένο από βιβλίο όπου τα πράγματα θα παρουσιάζονται λίγο ποιο υπερβολικά από όσο μπορούν να είναι. Πολλές φορές οι άνθρωποι μιμούνται τους πρωταγωνιστές βιβλίων και κινηματογραφικών ταινιών.
Μετά και τη δική σου παρέμβαση lithonis και αφού επιμένεις τόσο.. με έπεισες!
ΘΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΩ..
Ένας καφές είναι άλλωστε, τι μπορεί να πάθω??? ;))
το κανες λοιπόν;;;;
νομίζω ότι αν αποπειραθώ ποτέ να γράψω ένα διήγημα θα έχει αυτό το θέμα και θα σου το αφιερώσω μαφάλντα!
(η λογοτεχνική μου έρευνα δεν προχώρησε ιδιαίτερα...)
πι.ες. πατατράς = κάτι σαν πατατράκ στα γαλλικά, μου το κόλλησαν κάμποσα καλοκαίρια πριν κάποιοι γάλλοι φίλοι. το una κόλλησε γιατί το σκέτο ήταν πιασμένο :-)
Εσύ ήσουν λοιπόν που βρήκες το σημείωμα μου;
Ήταν ένα σημείωμα σε άδειο μπουκάλι που έριξα στον ωκεανό της θλίψης μου.
Μάλλον αυτή η εποχή δεν είναι για μένα.
Είμαι αθεράπευτα ρομαντικός…
ΥΓ. Λέω αλήθεια ή ψέματα;
unapatatras: Όχι δεν τηλεφώνησα, πλάκα στον Lithonis έκανα απλά, αλλά δεν τσίμπησε (μα κακό και αυτό που το έχει πια - τώρα αν έτυχε και δεν μπήκε απλά να το δει εγκαίρως την πάτησα!!! :)
Γράψε εσύ διήγημα, και ας μη μου το αφιερώσεις!
ΥΓ: Μου αρέσουν τα nicknames με ιστορία. Εγώ πάντως δεν χρησιμοποίησα το κανονικό μου γιατί θα ήταν ίδιο και το αυτό με ονοματεπώνυμο μου!
vita mi baruak στα δύσκολα με έχωσες.. Θα μπορούσα να πω πως σε αυτά που είπες υπάρχει μια μεγάλη μερική αληθεια όπως και σε όλες τις αλήθειες. Πιστεύω πως είσαι ρομαντικός όντως. Δεν ξέρω όμως αν η εποχή αυτή είναι για σένα. Ή μάλλον πιστεύω πως κάθε εποχή είναι για κάθε άνθρωπο. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι για την εποχή που ζουν. Για κάποιους αυτό είναι θέμα επιλογής (συνειδητής ή μη) για κάποιους άλλους όχι.
Αλλά όχι δεν πιστεύω πως θα έγραφες ένα τέτοιο σημείωμα με όλο το ιστορικό του. Και αυτό γιατί όπως και όλοι που κόλησαν το μικρόβιο του blogging όταν θέλησες να εκφραστείς βρήκες άλλον τρόπο, πιο ενεργητικό, και πιο επίφοβο και λόγω της "έκθεσης" του εαυτού σου, κάποιοι άνθρωποι θα θελήσουν να σε γνωρίσουν, ενδεχομένως ακόμα και αν δεν έχουν κοινά ενδιαφέροντα με σένα.
Λοιπόν, τι βαθμό παίρνω???
Δημοσίευση σχολίου