Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007

Η ανατρεπτική δύναμη της αναποδιάς!

Στο ένα φεγγάρι κάποτε που πήγαινα γυμναστήριο, έπεσα πάνω σε ένα παράδοξο για μένα, που προκαλούσε την ευθυμία όλων των γυναστών: Που λέτε ήμουν χρόνια αγύμναστη, με πρόβλημα στα γόνατα (όπερ σημαινει ούτε σκάλες ανεβοκατεβαίνω!) και συστηματική καπνίστρια.

Και όμως οι γυμναστές έκπληκτοι αντιμετώπιζαν την χαρακτηριστική ευκολία με την οποία έκανα κάθε είδους ασκήσεις, και εύθυμα αντιμετώπιζαν, στη συνέχεια, την ανικανότητά μου να σύρω τα χέρια μου..

Ειλικρινά τόσο αγύμναστα χέρια δεν έχετε ξαναδεί, στην τρίτη επανάληψη εκλιπαρούσα να σταματησω, εγώ, που μια μέρα με ξέχασαν σε κοιλιακούς για να δουν πόσους αντέχω.

Το παράδοξο αυτό με απασχόλησε και με απασχολεί ακόμα και τώρα, και ανακάλυψα μια ανατρεπτική δυναμική γυμναστική για τα χέρια που -πιστέψτε με- πιάνει... Με παρακολουθείτε?

Πιάνουμε την βεντάλια με το ένα χέρι και την κινούμε πάνω κάτω με δύναμη για δέκα λεπτά. Μετά αλλάζουμε χέρι και επαναλαμβάνουμε για άλλα δέκα λεπτά κοκ. Η δύναμη ρυθμίζεται από την ποσότητα του αέρα που παράγεται. Δεν διακόπτουμε την άσκηση ποτέ για να μην πάθουμε θερμοπληξία!!!

(Έτσι δε θα αντιμετώπιζε η Πολυάννα το γεγονός ότι με τέτοιο καύσωνα το κλιματιστικό στο γραφείο παραμένει χαλασμένο και ο *&^$#%^&(#$ εξακολουθεί να υπόσχεται πως θα το φτιάξει???)

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2007

Ναι, επιτέλους το καλοκαίρι με βρήκε!

Είχα ένα πρόβλημα φέτος να συντονιστώ με το γεγονός ότι το καλοκαίρι ΗΡΘΕ!!

Μίλαγα για αυτό λες και περίμενα να έρθει, σύντομα αλλά όχι ακόμα. Ούτε το γεγονός ότι έφτασε μέσα Ιουνίου έκανε δουλεια!

Χτες όμως, επιτέλους, το καλοκαίρι με χτύπησε κατακούτελα.. Λυκαβητός, συναυλία, placebo, κόσμος, καλαμποκάκι, χεράκι να κρατάω (καλά αυτό είναι all weather, ευτυχώς!!!), και άαααραγμα.

Η συναυλία πάρα πολύ καλή, αλλά ομολογώ πως πιο πολύ απόλαυσα το κλίμα.Ρούφαγα τον κόσμο (καλά μιλάμε τίγκα) που φώναζε, χόρευε, τραγουδούσε, χτύπαγε παλαμάκια (θα έλεγα με τα χέρια ψηλά, αλλά δεν με πληρώνει η coca cola δυστυχώς για να το πω), και ξεκουραζόμουν. Να πάμε και μια θάλασσα και είμαι κομπλέ!

Βέβαια, δεν μπορώ να αντισταθώ και θα πω και το παράπονό μου. Μου πρότεινε ο φίλος μου να ανέβουμε με το τελεφερίκ, να πάμε για καφέ πάνω και μετά με τα πόδια στο θέατρο. Φτάνοντας στο τελεφερικ βρίσκουμε το μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων εκτός λειτουργίας και κόβουμε τα εισιτήρια στο γκισέ. 5,50 ευρώ το άτομο, για να διαπιστώσουμε στο πάνω μηχάνημα ότι μας έκοψε διπλής διαδρομής, χωρίς όμως να μας ρωτήσει. Οπότε λέμε να επιστρέψουμε και με το τελεφερίκ, μόνο που στην επιστροφή δεν μας δέχτηκε τα εισιτήρια. Συγνώμη, αλλά εγώ μπήκα χωρίς να πάρω καινούριο αφού το είχα πληρώσει.

Τέρμα η παρένθεση... Ααχχχ, καλοκαιράκι.. Καλά που ήρθε και η συναυλία να μου το θυμίσει!

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Για την Αμαλία...

Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι



«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας…»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαΐου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ’ αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι “για την Αμαλία”).