Τον τελευταίο καιρο δυστυχώς δεν είχα καθόλου χρόνο να ασχοληθώ με το blog μου. Και λέω δυστυχώς γιατί από μέρες είχα σκοπό να διακόψω τα κείμενα που ήδη γράφω προκειμένου να κάνω μια επιστροφή σε ένα παλιότερο post μου.
Στις 9 Νοεμβρίου 2006 έγραψα ένα κείμενο με τίτλο "Μπορώ να έχω και εγώ αύξηση 70% στο μισθό μου παρακαλώ?" Στις 11 Μαρτίου μου ήρθε ένα σχόλιο και ακολούθησε μια ανταλλαγή σχολίων με τον Γιώργο, ο οποίος είναι πρωτοδίκης δικαστής. Αναφέρει την άποψή του και θεωρώ πως θα ήταν σωστό - εφόσον έγραψα ένα κείμενο με ένα συγκεκριμένο ύφος - να επαναφέρω το κείμενο στην αρχή, ώστε η άποψή του να μπορέσει να αναγνωσθεί από όποιον ενδιαφέρεται. Για αυτό και λόγω έλλειψης χρόνου παρέλειψα να θέσω και την απάντησή μου σαν απάντηση στο τελευταίο του σχόλιο, προκειμένου να το κάνω εδώ. Δυστυχώς, δεν έχω τη δυνατότητα να τον ειδοποιήσω, και ελπίζω να ρίξει μια ματιά προκειμένου να μπορέσει να δει και αυτό το κείμενο.
Αγαπητέ Γιώργο,
χάρηκα πολύ διαβάζοντας το σχόλιό σου, γιατί κατά κάποιο τρόπο διαφωνείς με όσα έγραψα ακολουθώντας όμως την ίδια πορεία και ύφος με το αρχικό μου κείμενο. Συγκρίνεις τη θέση σου και τους όρους με τους οποίους εργάζεσαι, με άλλες κατηγορίες εργαζομένων που θεωρείς προνομιούχες, τόσο σε επίπεδο αποδοχών όσο και σε επίπεδο αντικειμένου. Αντίστοιχα, θα μπορούσε να έρθει ένας από αυτούς τους εργαζόμενους και να πει, "ναι αλλά εγώ αντιμετωπίζω ..... και παίρνω μόνο.... ενώ αυτος... και αυτός... και εκείνος...". Και ο φαύλος κύκλος να συνεχιστεί επ' άπειρον.
Σέβομαι απεριόριστα και την πορεία σου και το έργο σου. Και ξέρω πόσο δύσκολη είναι η ζωή του δικαστή. Άλλωστε για αυτό δεν την επέλεξα, αφού γνωρίζεις μάλλον πως έχουμε το ίδιο πτυχίο. Εσύ όμως την επέλεξες, γνωρίζοντας τις συνθήκες. Μπορεί να είμαι ακόμα μία προνομιούχος που εξεγείρεται, μπορεί όμως να είμαι απλά και μία νέα δικηγόρος που ψάχνει να βρεί το δρόμο της αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες, τόσο οικονομικές, όσο και σε επίπεδο όρων εργασίας. Βλέπεις, στην δουλειά μου αντιμετωπίζω και εγώ πλείστα προβλήματα όταν για παράδειγμα καταθέτω αγωγή σε πολιτικό δικαστήριο ή Ειρηνοδικείο και προσδιορίζω δικάσιμο μετά από 3 χρόνια. Πόσο εύκολο είναι πιστεύεις να το εξηγήσω αυτό στον πελάτη μου? Να μην μιλήσω για αγωγή που κατέθεσα το έτος 2004 στο Διοικητικό Πρωτοδικείο και ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί καν.
Ας μιλήσουμε για προβλήματα λοιπόν. Προσδιορίζω μια πολιτική αγωγή τον Ιανουάριο του 2009. Φτάνει η δικάσιμος και ο αντίδικος ζητά και παίρνει την μία αναβολή που δικαιούται, άρα προσδιορίζω εκ νέου σε ένα χρόνο κατ' ελάχιστο, δηλαδή φτάνω στον Ιανουάριο του 2010. Δικάζεται η αγωγή μου και περιμένω κατ' ελάχιστον έξι μήνες να εκδοθεί η απόφαση, δηλαδή φτάνω στον Ιούνιο του 2010. Ο αντίδικος καταθέτει έφεση και - για να μη γίνομαι κουραστική - χάνω άλλα τρία χρόνια. Δηλαδή, κατ' ελάχιστον έξι χρόνια δικαστηρίων, απίστευτη ταλαιπωρία τόσο για εμένα όσο και για τον πελάτη μου. Και περιμένεις ότι μπορώ να δεχτώ το μόνο αίτημα των δικαστών να είναι η αύξηση των μισθών τους? Μην αναζητάς ευθύνες στην δική μου αγανάκτηση. Καλύτερα να ζητήσεις εξηγήσεις από εκείνους που σας εκπροσωπούν και εμφανίζουν ένα αλλαζονικό πρόσωπο και μόνο.
Και μιας και ανέφερες ότι συνήθως αυτοί που εξεγείρονται είναι οι πλέον προνομιούχοι, έχω να δηλώσω πως είμαι μία από αυτούς. Γιατί έχω δικό μου γραφείο, και παρά τα προβλήματα και τα άγχη, και την οικονομική δυστοκία και ανασφάλεια, τουλάχιστον όμως δεν είμαι σκλάβα. Γιατί γνωρίζω -και γνωρίζεις- δικηγόρους με μεταπτυχιακά και διδακτορικά που εργάζονται σαν σκλάβοι δώδεκα και δεκατέσσερεις ώρες για τετρακόσια ευρώ το μήνα.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διέθεσες, αλλά και για το γενικότερο ύφος σου.
Φιλικά
Στις 9 Νοεμβρίου 2006 έγραψα ένα κείμενο με τίτλο "Μπορώ να έχω και εγώ αύξηση 70% στο μισθό μου παρακαλώ?" Στις 11 Μαρτίου μου ήρθε ένα σχόλιο και ακολούθησε μια ανταλλαγή σχολίων με τον Γιώργο, ο οποίος είναι πρωτοδίκης δικαστής. Αναφέρει την άποψή του και θεωρώ πως θα ήταν σωστό - εφόσον έγραψα ένα κείμενο με ένα συγκεκριμένο ύφος - να επαναφέρω το κείμενο στην αρχή, ώστε η άποψή του να μπορέσει να αναγνωσθεί από όποιον ενδιαφέρεται. Για αυτό και λόγω έλλειψης χρόνου παρέλειψα να θέσω και την απάντησή μου σαν απάντηση στο τελευταίο του σχόλιο, προκειμένου να το κάνω εδώ. Δυστυχώς, δεν έχω τη δυνατότητα να τον ειδοποιήσω, και ελπίζω να ρίξει μια ματιά προκειμένου να μπορέσει να δει και αυτό το κείμενο.
Αγαπητέ Γιώργο,
χάρηκα πολύ διαβάζοντας το σχόλιό σου, γιατί κατά κάποιο τρόπο διαφωνείς με όσα έγραψα ακολουθώντας όμως την ίδια πορεία και ύφος με το αρχικό μου κείμενο. Συγκρίνεις τη θέση σου και τους όρους με τους οποίους εργάζεσαι, με άλλες κατηγορίες εργαζομένων που θεωρείς προνομιούχες, τόσο σε επίπεδο αποδοχών όσο και σε επίπεδο αντικειμένου. Αντίστοιχα, θα μπορούσε να έρθει ένας από αυτούς τους εργαζόμενους και να πει, "ναι αλλά εγώ αντιμετωπίζω ..... και παίρνω μόνο.... ενώ αυτος... και αυτός... και εκείνος...". Και ο φαύλος κύκλος να συνεχιστεί επ' άπειρον.
Σέβομαι απεριόριστα και την πορεία σου και το έργο σου. Και ξέρω πόσο δύσκολη είναι η ζωή του δικαστή. Άλλωστε για αυτό δεν την επέλεξα, αφού γνωρίζεις μάλλον πως έχουμε το ίδιο πτυχίο. Εσύ όμως την επέλεξες, γνωρίζοντας τις συνθήκες. Μπορεί να είμαι ακόμα μία προνομιούχος που εξεγείρεται, μπορεί όμως να είμαι απλά και μία νέα δικηγόρος που ψάχνει να βρεί το δρόμο της αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες, τόσο οικονομικές, όσο και σε επίπεδο όρων εργασίας. Βλέπεις, στην δουλειά μου αντιμετωπίζω και εγώ πλείστα προβλήματα όταν για παράδειγμα καταθέτω αγωγή σε πολιτικό δικαστήριο ή Ειρηνοδικείο και προσδιορίζω δικάσιμο μετά από 3 χρόνια. Πόσο εύκολο είναι πιστεύεις να το εξηγήσω αυτό στον πελάτη μου? Να μην μιλήσω για αγωγή που κατέθεσα το έτος 2004 στο Διοικητικό Πρωτοδικείο και ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί καν.
Ας μιλήσουμε για προβλήματα λοιπόν. Προσδιορίζω μια πολιτική αγωγή τον Ιανουάριο του 2009. Φτάνει η δικάσιμος και ο αντίδικος ζητά και παίρνει την μία αναβολή που δικαιούται, άρα προσδιορίζω εκ νέου σε ένα χρόνο κατ' ελάχιστο, δηλαδή φτάνω στον Ιανουάριο του 2010. Δικάζεται η αγωγή μου και περιμένω κατ' ελάχιστον έξι μήνες να εκδοθεί η απόφαση, δηλαδή φτάνω στον Ιούνιο του 2010. Ο αντίδικος καταθέτει έφεση και - για να μη γίνομαι κουραστική - χάνω άλλα τρία χρόνια. Δηλαδή, κατ' ελάχιστον έξι χρόνια δικαστηρίων, απίστευτη ταλαιπωρία τόσο για εμένα όσο και για τον πελάτη μου. Και περιμένεις ότι μπορώ να δεχτώ το μόνο αίτημα των δικαστών να είναι η αύξηση των μισθών τους? Μην αναζητάς ευθύνες στην δική μου αγανάκτηση. Καλύτερα να ζητήσεις εξηγήσεις από εκείνους που σας εκπροσωπούν και εμφανίζουν ένα αλλαζονικό πρόσωπο και μόνο.
Και μιας και ανέφερες ότι συνήθως αυτοί που εξεγείρονται είναι οι πλέον προνομιούχοι, έχω να δηλώσω πως είμαι μία από αυτούς. Γιατί έχω δικό μου γραφείο, και παρά τα προβλήματα και τα άγχη, και την οικονομική δυστοκία και ανασφάλεια, τουλάχιστον όμως δεν είμαι σκλάβα. Γιατί γνωρίζω -και γνωρίζεις- δικηγόρους με μεταπτυχιακά και διδακτορικά που εργάζονται σαν σκλάβοι δώδεκα και δεκατέσσερεις ώρες για τετρακόσια ευρώ το μήνα.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διέθεσες, αλλά και για το γενικότερο ύφος σου.
Φιλικά