Μου αρέσει να περπατάω γρήγορα. Όμως όταν είμαι στο κέντρο περπατάω σαν κότα και μου την δίνει αυτό. Τι να κάνουμε, πρέπει να φοράμε και ένα σχετικό τακουνάκι λόγω δουλειάς. Το κέντρο λοιπόν έχει ή τα μικρά τετράγωνα πλακάκια με τα μεγάλα κενά το ένα από το άλλο που μπαίνει το τακουνάκι και συνεχίζεις χωρίς το παπούτσι σου, ή αυτή την γκρίζα γραμμή στο κέντρο του πεζοδρομίου με τις μεγάλες ρίγες. Ε, λοιπόν, δεν μπορώ να περπατήσω πάνω σε αυτήν. Με τίποτα όμως. Και δεν έχει καθόλου χώρο δεξιά και αριστερά από την γραμμή για να περπατήσεις. Και μη μου πει κανείς πως η γραμμή αυτή είναι για τους τυφλούς.. Στην πραγματικότητα πρόκειται για υλοποίηση ύπουλου σχεδίου εξολόθρευσης τυφλών. Παλιά υπήρχε ο καιάδας, τώρα η γκρι γραμμή ειδικά για τους τυφλούς! Γιατί άντε και πατάνε εκεί οι άνθρωποι για να ακολουθούν το πεζοδρόμιο. Την κολώνα που βόσκει καταμεσής της γραμμής, το περίπτερο στο τέρμα της, ή τα κολωνάκια που έχουν ευθυγραμμίσει πλήρως με την γκρι γραμμή πως διάολο θα τα αποφύγουν? Καρμικά?
Πέρα από πλάκα τώρα, η κατάσταση είναι τραγική. Δεν αρκεί να λες πως ενδιαφέρεσαι και δείχνεις πρόνοια για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Δεν αρκεί να το κάνεις για να συμβαδίσεις με τα πρότυπα της Ε.Ε. προκειμένου να μην πληρώνεις πρόστιμα. ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΠΛΑΚΑΚΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ για να νιώθεις μετά περήφανος για την κοινωνική ευαισθησία σου και τα μέτρα πρόνοιας που έλαβες. Κοινωνική ευαισθησία του κώλου, λέω εγώ! Αυτά τα πράγματα χρειάζονται σχεδιασμό και πραγματικό ενδιαφέρον. Την υποκρισία δεν την χρειάζονται ούτε οι τυφλοί, ούτε οι έχοντες όραση. Τώρα απλά κανείς δεν μπορεί να πατήσει πάνω σε αυτά άνετα. Γιατί αν πραγματικά εξυπηρετούσαν τους τυφλούς, δε θα γκρίνιαζα ακόμα και αν πάταγα πάνω σε καρφιά.
7 σχόλια:
σιγα μην νοιαστει το κρατος για τους τυφους.Μονο για τους εργολαβους,νοιαζεται
Αυτό είναι γεγονός.
Όμως zouri το θέμα είναι πως δεν νοιαζόμαστε ούτε εμείς. Όσοι δεν γνωρίζουν ένα τυφλό, ή ένα κουφό, ή γενικά έναν άνθρωπο με ειδικές ανάγκες, φέρονται σαν να μην υπάρχουν. Δεν τους βλέπουν ακόμα και όταν περνάνε δίπλα τους, και αν τους δουν το πολύ πολύ να νιώσουν οίκτο.
Όμως, το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται είναι ο οίκτος μας, για αυτό σε διαβεβαιώ.
Στου Ψυρρή πρόσεξα τις προάλλες ότι πολλά μαγαζιά έχουν απλώσει τα τραπεζάκια τους πάνω στη "ζώνη" των τυφλών. Για φαντάσου, να περπατά ωραία και καλά ο τυφλός πάνω στη γκρι γραμμή και ξαφνικά να σκάσει πάνω σε μια παρέα που πίνει τον καφέ της. Δεν είναι black humor, είναι τραγικό, εδώ κόντεψα να το πάθω εγώ που ήμουν απλώς αφηρημένη.
Θα συμφωνήσω με τον zouri. Πότε νοιάστηκε το κράτος για τα ΑΜΕΑ; Εδώ λεφτά δε δίνει στην τοπική αυτοδιοίκηση να τους βοηθήσει καλύτερα και πιο άμεσα. Έργα βιτρινας είναι του κάθε ατσαλάκωτου δημάρχου προκειμένου να τα βλέπουν οι αρτιμελείς. Το θέμα χειροτερεύει με τα παρκαρισμένα και όλα τα σχετικά.
Εμένα απλώς με χαλάει η λέξη "νοιάζομαι", με το σκεπτικό ότι και τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι κανονικοί φορολογούμενοι πολίτες και έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους υπόλοιπους. Οπότε δεν τίθεται θέμα ανθρωπισμού, είναι θέμα υποχρεώσεων του κράτους απέναντί τους, τις οποίες απλούστατα δεν εκπληρώνει.
Γιατί δεν ρωτούν τους ίδιους τους τυφλούς τι θα τους διευκόλυνε;
Maria Iribarne: Τουλάχιστον το "παρηγορητικό" είναι πως η έλλειψη σεβασμού της ελληνικής κοινωνίας είναι αδιαίρετη και απευθύνεται στους πάντες.
΄
δείμος του πολίτη: Το Κράτος απλά είναι απών, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για εμάς τους πολίτες. Ούτε δείχνουμε σεβασμό εμείς ή ίδιοι στα άτομα με ειδικές ανάγκες, ούτε διεκδικούμε κάτι για αυτούς.
σεξπυρ: ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Να'σαι καλά, με έκανες και γέλασα!
Δημοσίευση σχολίου