Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Μελέτη και περισυλλογή

Τελευταία νιώθω μια έντονη ανάγκη να διαβάσω. Όχι λογοτεχνία -την οποία ποτέ δεν σταμάτησα να διαβάζω- αλλά ιστορία. Κυρίως πολιτική και οικονομική ιστορία . Και αυτό γιατί θέλω να καταλάβω. Τελευταία πολλά συμβαίνουν, και όμως έχω την αίσθηση πως έπρεπε να τα περιμένουμε. Τα σημάδια υπήρχαν όλα από καιρό, η γνώση είναι αυτή που έλειπε. Και αυτό το ένστικτο μικρού παιδιού, που με έκανε στο Δημοτικό να υπολογίζω αν θα ζήσω σε περίοδο παγετώνα, ή σε ποια ηλικία θα είμαι όταν θα έρθει η επόμενη δικτατορία, υπολογίζοντας τον μέσο όρο ανάμεσα στις προηγούμενες. Πάντα με κορόιδευαν οι δάσκαλοί μου, κι όμως πιθανώς να έχω δίκιο και στα δύο (και ας τα ξέχασα εν τω μεταξυ!!!).

Το πρόβλημα βέβαια με την μελέτη της ιστορίας, είναι τα ίδια τα ιστορικά βιβλία. Πάντα μου φαινόντουσαν απρόσωπα και βαρετά. Με γλώσσα που κολλάει και δεν παρουσιάζεται ελκυστική. Γεγονός παράδοξο, αν συνυπολογίσεις τον ιντριγκαδόρικο χαρακτήρα του περιεχομένου τους. Πραγματικά θεωρώ εντυπωσιακό επίτευγμα, να μπορείς να μετατρέψεις κάτι τόσο "ζωντανό" όσο ο παλμός των εποχών και των ανθρώπων, σε κάτι τόσο "κοιμισμένο" όσο τα ιστορικά βιβλία. Στο ζήτημα της αντικειμενικότητας δεν μπαίνω καθόλου, γιατί δεν πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει αντικειμενικότητα στην ιστορία, αν ψάχνεις κάτι παραπάνω από ένα απλό χρονικογράφημα.

Όμως, η μελέτη της ιστορίας αυτή την χρονική περίοδο είναι, κατά τη γνώμη μου, όχι απλώς χρήσιμη αλλά και επιβεβλημένη. Γιατί έχω την εντύπωση πως το μέλλον βρίσκεται κρυμμένο στο παρελθόν. Μπορεί να αλλάζουν οι όροι και οι συνθήκες και κάποιες άλλες λεπτομέρειες καθημερινότητας κατά τη γνώμη μου, όμως στην ουσία όλα είναι προδιαγεγραμμένα και δυστυχώς αυτοί που είναι υπεύθυνοι το ξέρουν. Λέω προδιαγεγραμμένα, γιατί το άτομο δεν μπορεί να καθορίσει το μέλλον του ξέχωρα από το μέλλον της κοινωνίας στην οποία δραστηριοποιείται. Και κάθε μια κοινωνία αλληλεπιδρά πολύ στενά με όλες τις υπόλοιπες. Η αλληλεπίδραση δημιουργεί τριβές γιατί φύση της κοινωνίας είναι κάποιοι να καθοδηγούν και κάποιοι να ακολουθούν. Και τη θέση του ο καθένας την αναλαμβάνει με βάση την πολιτική και οικονομική του δύναμη.

Αγόρασα λοιπόν ένα βιβλίο για την ιστορία της Ευρώπης κατά τον εικοστό αιώνα. Και διάβασα μόλις την εισαγωγή. Και κατέλαξα σε δύο συμπεράσματα που βασικά είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: 
1. Η ιστορία κάνει κύκλους ακριβείας (και όταν λέμε ακριβείας εννοώ κάτι σε φαύλο κύκλο), και
2. Τίποτα δεν έχει αλλάξει (και όταν λέω τίποτα, εννοώ ΤΙΠΟΤΑ).

ΥΓ. Κάτι μου λέει πως θα επανέρθω στο βιβλίο αυτό πολλές φορές!!

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Δύο χρόνια μετά!

Λέω να επιστρέψω. Δεν ξέρω, πάλι γέμισα με σκέψεις, προβληματισμούς, ανησυχίες.
Τα πράγματα δεν είναι καλά, εγώ δεν είμαι καλά όταν τα σκέφτομαι και ήρθε η ώρα να συνεχίσω να λέω τις σκέψεις μου μπας και τις καταλάβω και εγώ καλύτερα!!!

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

Τα καλά παιδιά

Αυτά τα καλά παιδιά που απλά διεκδικούν τα δικαιώματά τους και ουδέποτε κατέστρεψαν κανενός είδους περιουσία -εξαιρουμένων των κακών τραπεζών -..

αυτά τα παιδιά που δεν πείραξαν ποτέ κανέναν, και η προβοκάτσια θέλει να
στρέψει τον ελληνικό λαό εναντίον τους επειδή είναι οι μόνοι 
που αγωνίζονται για τα δικαιώματα όλου του λαού,
και μάλιστα αποτελούν παγκόσμιο παράδοξο και αφού σώσουν την Ελλάδα μετά θα σώσουν ολόκληρο τον κόσμο...

αυτά τα καλά παιδιά, αυτήν ακριβώς τη στιγμή με τσεκούρια διαλύουν τα πεζοδρόμια στο Σύνταγμα και τις στάσεις των λεωφορείων, αυτήν την στιγμή καίνε την Ελληνική σημαία η οποία για κάποιους σημαίνει κάτι ακόμα, και αν κάποιος από εσάς διαφωνεί με τους συνήθεις τρόπυς των καλών αυτών παιδιών, να χώσει τη "δημοκρατία" του στον κώλο του, αυτά τα καλά  παιδιά μαζεύονται όλο και περισσότερο για να κάνουν όλο και μεγαλύτερο μπάχαλο..
Άντε γιατί είχαν καιρό να μαζευτούν και να ξεκαβλώσουν..

Όποιος έχει αρχίδια, ας έρθει εδώ να υπερασπιστεί αυτά τα καλά παιδιά..

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008

χωρίς..

Νιώθω σαν να έφαγα χαστούκι.. Ένα ευγενέστατο email με έκανε να κλονιστώ συθέμελα.. Είναι καιρός που αναλογίζομαι τα λάθη που έκανα σε επίπεδο τόσο συμπεριφοράς όσο και επιλογών και προσπαθώ να κάνω κάποιες διορθωτικές κινήσεις. Τον τελευταίο καιρό υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που κρίνουν όσα κάνω, κατακρίνουν και προσπαθούν να επιβάλλουν απόψεις, αποφάσεις και επιλογές. Και όμως για πρώτη φορά δεν δίνω σημασία, προχωράω μόνη μου και μέχρις στιγμής έχω καταφέρει να επιβάλλω τον εαυτό μου χωρίς να σπάσω πολλά αυγά τελικά. Και νιώθω περήφανη για τον εαυτό μου - αλήθεια.
Και όμως μόλις πήρα αυτό το email - ήρεμο, ευγενέστατο, χωρίς καμία πρόθεση να με κατακρίνει και νιώθω χάλια. Γιατί είχε τόσο μα τόσο δίκιο. Και σκέφτομαι ότι λάθος σκέφτομαι και λάθος κινούμαι - απλά γιατί κινούμαι ακόμα.
Ενώ θα έπρεπε απλά να πω ένα άντε γαμηθείτε όλοι και να κόψω και την καλημέρα σε όλους. Το εαυτό μου κοροιδεύω που νομίζω πως είμαι έξυπνη.
Και το χειρότερο από όλα είναι πως ξέρω πως κάποτε δε φέρθηκα και τόσο καλά σε αυτόν τον άνθρωπο που τόσο όμορφα απέρριψε κάθε περίπτωση οποιασδήποτε μεταξύ μας  επαφής και επικοινωνίας στο μέλλον.

Πρέπει να ξανακάτσω να σκεφτώ. Γιατί φίλε μου ένα πράγμα θα πω και ας μην το διαβάσεις ποτέ εσυ..
ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

Εδώ ξανά..
Περίεργη εποχή, σαν να ξεκινάνε όλα από την αρχή.
Ανακαλύπτω τον εαυτό μου από την αρχή
και οφείλω να ομολογήσω ότι εκπλήσσομαι..

Το ενθαρρυντικό είναι πως η έκπληξη είναι ευχάριστη!

Παλιά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα μόνη μου.
Δεν άντεχα καθόλου να είμαι μονή μου.

Τελευταία απολαμβάνω τη μοναξιά.
Η αγαπημένη μου συνήθεια πλέον
είναι να πηγαίνω σε μια ήσυχη καφετέρια
με ένα μυθιστόρημα
και να πίνω μόνη μου καφέ διαβάζοντας.
Πλήρως αναζοωγονητική εμπειρία.


Ίσως αυτά να οφείλονται στο γεγονός ότι
πλέον δεν αισθάνομαι μοναξιά.
Αυτή τη μοναξιά που νιώθεις μέσα σου
ακόμα και όταν βρίσκεσαι με απίστευτο αριθμό ανθρώπων.

Τώρα λοιπόν, μπορώ να κάνω παρέα με τον εαυτό μου.
Και όλως παραδόξως είμαι καλύτερη συντροφιά από όσο πίστευα!


Καλές γιορτές σε όλους!

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Παράδοξα

Οι μέρες περνάνε, 
και είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει..
Ενώ ο χρόνος περνάει σαν αστραπή 
και από Δευτέρα γίνεται Παρασκευή σε δευτερόλεπτα σχεδόν,
πράγματα που έγιναν χτες
μου φαίνονται σαν να έγιναν μήνες πριν.

Γίνεται ο χρόνος να κυλάει τόσο γρήγορα
και ταυτόχρονα τόσο αργά?

Κούραση και άγχος,
άγχος και κούραση.

Και απογοήτευση.
Μια απογοήτευση που έχει κολλήσει πάνω μου,
όπως η υγρασία.
Έχει αγγίξει το βάθος του μυαλού μου
- και το χειρότερο -
της καρδιάς μου.

Ευτυχώς που υπάρχει και η αγάπη..
Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι πως είμαι ευλογημένη!

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Ηλίθιες δικαιολογίες... Ή μήπως όχι?

Ας μιλήσουμε για ηλίθιες δικαιολογίες σήμερα!

Ας πούμε πως έχετε ραντεβού με τον/την φίλο/φίλη σας..
Περιμένετε, περιμένετε, περιμένετε.. ασκόπως.
Ούτε ένα τηλέφωνο να σας ειδοποιήσει για την καθυστέρηση.
Σε έξαλλη κατάσταση μετά από μισάωρο στήσιμο τηλεφωνείτε εσείς στο κινητό, αλλά δεν κάνει τον κόπο να απαντήσει. 
Απηυδισμένος, και μετά από μία ώρα στησίματος 
εγκαταλείπετε την προσπάθεια
αναμονής, και φεύγετε.
Μετά από κανά δίωρο σας παίρνει τηλέφωνο και ακούτε την εξής δικαιολογία:
"αγάπη μου με συγχωρείς, αλλά το κινητό μου έπεσε στον υπόνομο και περίμενα τρεις ώρες την ΕΥΔΑΠ να έρθει να μου το βγάλει από εκεί.
Εν τω μεταξύ δεν είχα τηλέφωνο να σε ειδοποιήσω,
και επειδή σε παίρνω συνέχεια από το κινητό μου, δεν θυμόμουν τον αριθμό σου για να σε πάρω από καρτοτηλέφωνο.
Μόλις το πήρα στα χέρια μου και είδα τις 68 κλήσεις σου και τα 22 μηνύματα που μπόρεσα να λάβω γιατί μετά τέλειωσε η μνήμη.."
Χωρίζεις επί τόπου ή όχι?

Ε, λοιπόν θα σας συμβούλευα να μην το κάνετε,
γιατί την προηγούμενη εβδομάδα είδα μια κοπέλα που έπαθε ακριβώς αυτό: Κατεβαίνοντας από το ταξί στην εθνική άμυνα, ξέχασε ότι είχε το κινητό στα πόδια της και αυτό έπεσε στον υπόνομο!
Ήταν από εκείνες τις πολύ λεπτές συσκευές που χωράνε στην κωλότσεπη. Ε, είναι προφανές ότι χωράνε και σε πολλά άλλα σημεία, όπως αποδείχτηκε.

Το περιστατικό είχε πλάκα (για εμένα).
Φανταστείτε δέκα κεφάλια που είχαμε μαζευτεί πάνω από τη σχάρα
να το κοιτάμε σαν βλαμμένα λέγοντας "οοοοοοοο".
Η κοπέλα τρελάθηκε, γιατί είχε ραντεβού με τον φίλο της,
τον οποίο παρεπιμπτόντως έστηνε συστηματικά
και την είχε προειδοποιήσει πως αν ξανα αργήσει θα χωρίσουν!
Δεν ήθελε όμως να αφήσει και το κινητό πίσω
(τόσοι άνθρωποι γνωριστήκαμε μαζί του και με την ακριβή διεύθυνση της προσωρινής του κατοικίας!!!).  
Μετά από σύσκεψη των δέκα έκπληκτων ανθρώπων που ξύναμε τα κεφάλια μας,
αποφασίσαμε να τηλεφωνήσει στην ΕΥΔΑΠ.
Και μετά την αφήσαμε να περιμένει μόνη της τρέμοντας!
Ελπίζω να μην χώρισε τελικά!

Εσείς ξέρετε καμιά τραγική δικαιολογία,
η οποία να ήταν τελικά αληθινή? 
Έτσι για να γελάσουμε και λίγο!

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Οι διαρκείς ενηλικιώσεις μιας ζωής!

Η ενηλικίωση είναι μια σύνθετη διαδικασία. Για μένα αποτελεί τη διαδικασία κατά την οποία σπας τους δεσμούς σου με καταστάσεις που σου παρέχουν μία – στοιχειώδη έστω – ασφάλεια, παίρνεις τις αποφάσεις σου και προχωράς μπροστά. Τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να επιστρέψεις στην κατάσταση που ήσουν πριν. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να σκεφτείς σοβαρά προτού σπάσεις τα δεσμά. Τυπικά η ενηλικίωση επέρχεται στην ηλικία των 18 ετών.

Ουσιαστικά ενηλικιώνεσαι πάρα πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Για την ακρίβεια κάθε φορά που παίρνεις μια απόφαση η οποία έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα της ζωής σου. Κάθε φορά που επαναπροσδιορίζεις τις σχέσεις σου με τους γύρω σου και τη θέση σου ανάμεσα σε αυτούς. Πιο απλά κάθε φορά που σηκώνεσαι όρθιος και προβάλλεις αυτό που είσαι και αυτό που θέλεις, διεκδικώντας αυτό που θα ήθελες να υπάρχει στο μέλλον σου. Για να χρειαστεί να το κάνεις αυτό έχεις περιέλθει σε μια κατάσταση κατά την οποία αντιλαμβάνεσαι πως οι άλλοι έχουν μια στρεβλή εικόνα για σένα και τις φιλοδοξίες σου. Στο σημείο αυτό ή κάνεις την υπέρβαση ή υιοθετείς αυτό που οι άλλοι πιστεύουν για σένα και άρα ήρθε η ώρα να αποδεχτείς πως δεν είσαι τίποτα παραπάνω.

Η υπέρβαση επιβάλλει να πάρεις το μεγάλο ρίσκο να αποκοπείς από όσους ή όσα σε κρατούσαν πίσω ως τώρα, χωρίς ποτέ να είσαι βέβαιος πως η απόφασή σου είναι σωστή ή πως θα σε φέρει εκεί που πραγματικά θέλεις. Ίσως απλά να τα χάσεις όλα.

Η διαδικασία αυτή είναι ιδιαίτερα επίπονη.

Θεωρητικά, όποια απόφαση και αν πάρεις – να προχωρήσεις μπροστά ή να παραμείνεις εκεί που είσαι – είναι επωφελής για σένα, αφού επιτέλους αποτελεί προϊόν σοβαρής σκέψης και συνειδητής επιλογής, και όχι απλών συγκυριών όπως συνέβαινε έως σήμερα.

Πρακτικά, πιστεύω πως το να προχωρήσεις μπροστά είναι μονόδρομος. Άπαξ και αμφισβητήσεις τα δεδομένα μιας κατάστασης στο βαθμό που να εξετάζεις πλέον τις εναλλακτικές διεξόδους, η αλήθεια είναι πως έχεις ήδη αποφασίσει. Ο φόβος και η ατολμία είναι ο μόνος λόγος που θα αποφασίσεις να μείνεις στα παλιά. Όμως οι δεσμοί που σε κράταγαν δεμένο με τα παλιά έχουν ήδη σπάσει και για να μείνεις εκεί πρέπει να καταπνίξεις τον εαυτό σου. Σύντομα θα εκνευρίζεσαι με το παραμικρό, θα στέκεσαι και θα ασχολείσαι με αστεία και ασήμαντα πράγματα. Ο απόλυτος δρόμος που οδηγεί στη μιζέρια. Σίγουρα έρχονται στιγμές στη ζωή κάθε ανθρώπου που βιώνει τη μιζέρια – σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Αν όμως μείνεις στάσιμος εκεί κινδυνεύεις να γίνεις μίζερος για μια ζωή. Ένα μικρόνου και πικρόχολο ανθρωπάκι που ζηλεύει όποιον τόλμησε το οτιδήποτε στη ζωή του.

Μου φαίνεται πως, τελικά, προτιμώ την αποτυχία από τη μιζέρια. Ακόμα και αν αποτύχεις – τουλάχιστον τόλμησες να προσπαθήσεις. Και το όλο διάβημα σίγουρα σου προσέφερε πολύτιμη εμπειρία. Μετά μπορείς να εξετάσεις τα λάθη σου, να επανεκτιμήσεις τις επιλογές σου και ξεκινήσεις ξανά. Δεν μπορείς όμως να γυρίσεις πίσω.

Βέβαια, υπάρχει και η μεγάλη πιθανότητα να πετύχεις. Τότε, όμως, η απόφαση που πήρες θα αποδειχτεί πως ήταν η σωστή, εσύ θα είσαι ευτυχής. Δε θα κοιτάς πίσω, δε θα μετανιώνεις.

Όχι. Την απόφαση αν θα προχωρήσεις ή όχι πρέπει να την πάρεις σταθμίζοντας τις συνέπειες της ενδεχόμενης αποτυχίας σου. Κατά πόσο μπορείς να τη δεχτείς με κέφι ως αποτέλεσμα της προσωπικής σου επιλογής που έκρινες αναγκαία και να ξεκινήσεις ξανά. Και με βάση την προοπτική αυτή να χαράξεις με μεγάλη προσοχή τα βήματά σου για να αποτρέψεις όσο μπορείς την αποτυχία.

Είμαι προ των πυλών μιας δικιάς μου ενηλικίωσης.

Εγκλωβισμένη εδώ και καιρό σε συγκυριακές επιλογές μιας εποχής κατά την οποία δεν ήξερα καν ότι επιλέγω. Τότε έκανα την πλάκα μου και νόμιζα πως ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος και πως εγώ είμαι υπερβολικά έξυπνη και ικανή για να αντεπεξέλθω στις προκλήσεις.

Τελικά, βρέθηκα κολλημένη με μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι με εκτιμούν όταν δουλεύω για αυτούς αλλά αδυνατούν να δεχτούν το ενδεχόμενο να μην θέλω απλά να τους ακολουθώ. Τελικά σπατάλησα χρόνο και φαιά ουσία, απλά και μόνο για να κάνω κάποιους άλλους μάγκες. Επιπλέον, οραματίζονται πάνω σε μοντέλα που ήδη υπάρχουν και δεν έχουν το ανοιχτό μυαλό που απαιτείται για να δημιουργήσεις κάτι νέο. Κάτι που οι άλλοι θα μιμούνται αργότερα.

Προσπάθησαν και τα κατάφεραν να με κάνουν να πιστέψω πως δεν είμαι ικανή να βγω μπροστά. Πως το όραμά μου είναι ανώφελο αφού οι άλλοι δεν προχωράνε έτσι. Κουτοπονηριές και μισές καταστάσεις και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας δηλαδή.

Είμαι τυχερή γιατί έχει βρεθεί στη ζωή μου ένας άνθρωπος που έχει πιστέψει σε μένα και σε αυτό που θέλω να κάνω. Προσπαθεί εδώ και καιρό να με πείσει να προχωρήσω. Και θα το είχα ήδη κάνει αν μπορούσα να τον έχω συνεργάτη μου, αλλά δυστυχώς αυτό δε γίνεται. Τουλάχιστον όχι στα συγκεκριμένα σχέδια. Ωστόσο με έχει βοηθήσει παραπάνω από όσο έχει καταλάβει και ο ίδιος. Με την αναλυτική του σκέψη, την πίστη του σε μένα και τις αμέτρητες ενέσεις αυτοπεποίθησης με βοήθησε να οργανώσω πλάνο και να πιστέψω πως ό,τι θέλω είναι εφικτό αν βρω τους κατάλληλους ανθρώπους που έχουν το ίδιο πνεύμα. Κάπως έτσι κοίταξα καλύτερα αυτούς που γνωρίζω και ίσως βρήκα τον πρώτο άνθρωπο που μοιράζεται τους ίδιους προβληματισμούς και τον ίδιο τρόπο σκέψης με εμένα.

Είμαι τρομοκρατημένη. Τώρα είναι η ώρα να αποφασίσω. Καλά ήταν τόσο καιρό που όλα υπήρχαν στο μυαλό μου. Τώρα είναι η στιγμή μου. Ή θα προχωρήσω ή θα μείνω πίσω. Μακάρι να μπορούσα να συνδυάσω κάποια πρόσωπα από το παρελθόν μαζί με τα καινούρια και να γίνει μια νέα αρχή. Όμως δεν πιστεύω πια πως ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος. Και ξέρω πως αυτό δε γίνεται.

Πολύ φοβάμαι πως οι εξελίξεις προηγούνται από εμένα, πως με έχουν πιάσει από το χέρι και με οδηγούν. Στο μυαλό μου η καλύτερη λύση είναι να κάνω καθαρές κουβέντες. Ίσως έτσι βγω από μία ομάδα αλλά δε χάσω τους φίλους. Ή έστω και να τους χάσω να ξέρω πως δεν έφταιγα εγώ. Πως έκανα ό,τι καλύτερο περνούσε από το χέρι μου.

Το βασικό άλλωστε είναι να μην χάσω τον εαυτό μου.

Είμαι πολύ χαρούμενη που βρήκα επιτέλους τον άνθρωπο που είπε «δε θα αφήσω κανένα να βάλει τη Μπέιμπ στη γωνία» (μην το ψάχνεις, είναι από το dirty dancing!). Το όνειρο κάθε έφηβης που έβλεπε την ταινία και έλιωνε. Κατάλαβα όμως πρόσφατα πως όσο ανεκτίμητο και αν είναι να έχει βρεθεί ο άνθρωπος αυτός – δεν είναι αρκετό. Είναι η κινητήρια δύναμη. Γιατί δεν έχει καμία αξία αν το παραπάνω δεν το πω εγώ η ίδια – για τον εαυτό μου.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

ΑΝ ΔΕΙΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ...

...Κάτσε σπίτι την επόμενη μέρα!

Πάνε και οι εκλογές πέρασαν και το μόνο που έφεραν είναι νέες εκλογές, εσωκομματικές αυτήν την φορά. 

Βαρέθηκα απίστευτα να ασχοληθώ στο blog μου με τις εκλογές. Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω ότι εκ του αποτελέσματος 
μου άρεσαν πολύ. 

Μου άρεσε το γεγονός ότι ανέβηκαν τα μικρότερα κόμματα. Μου άρεσε
το γεγονός ότι πλέον η πολυκομματική Βουλή φαίνεται να έχει παγιοποιηθεί. Μου άρεσε το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε την προεκλογική εκστρατεία που έκανε.

Πάνω από όλα μου άρεσε που επιτέλους έμειναν από έξω ονόματα μεγάλα και στα δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.
Γιαννάκου, Καλός, Τσοχατζόπουλος, Πρωτόπαπας έξω.
Και πολλοί που με το ζόρι εκλέχτηκαν.

Ξεχνάμε όλοι μας, ότι το βασικό που ψηφίζουμε δεν είναι η Κυβέρνηση, αλλά οι Βουλευτές που θα καθίσουν στα έδρανα της Βουλής. 
Η Κυβέρνηση είναι απότοκος των αποτελεσμάτων,και στελεχώνεται 
από τους εκλεγμένους Βουλευτές - κατά κύριο λόγο. 
Αν κάποιον δεν τον θέλουμε Υπουργό, ο καλύτερος τρόπος είναι να 
μην τον εκλέξουμε. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ψηφίζει το 
κόμμα του, αλλά καλό είναι να μπορεί να το ψηφίσει κριτικά ως προς την επιλογή των προσώπων. Θεωρώ, ότι αυτό ήταν το σημαντικότερο μήνυμα 
των εκλογών και θα ήθελα προσωπικά να συνεχίσουμε όλοι να 
ψηφίζουμε έτσι. 

Πόσοι μπορούν αλήθεια να ισχυριστούν ότι γνώριζαν τα βιογραφικά 
των υποψηφίων του ψηφοδελτίου που θα έριχναν στην κάλπη? 
Πως μπορούν να μπουν νέοι άνθρωποι στη Βουλή, 
με νέες απόψεις αν εμείς δεν τους ψηφίσουμε?

Κατά τη γνώμη μου η ανανέωση στην πολιτική και στον τρόπο 
διακυβέρνησης δεν επέρχεται μόνο από την πλήρη απόρριψη ενός 
κόμματος και την στήριξη ενός άλλου. Ανανέωση επέρχεται και μέσα 
στο ίδιο το κόμμα που ψήφιζες. 

Θεωρώ πως είναι άδικο για την Αριστερά να λαμβάνει ψήφους 
αντίδρασης, καθώς δεν μπορεί ποτέ να βασιστεί σε αυτούς. 
Πάντα αναρωτιόμουν, αν σε κάποιες εκλογές αντιδρούσε ένας 
πραγματικά μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων, με αποτέλεσμα να βγει 
Κυβέρνηση για παράδειγμα το ΚΚΕ, πως θα κυβερνούσε τότε? 
Ρεαλιστικά όμως, με τα δεδομένα της ΕΕ, και όχι υποθετικά, όπως
είναι το πρόγραμμα τους ως τώρα.

Όσο για την Γιαννάκου και τον Καλό, λένε όλοι πως πλήρωσαν το βιβλίο
της ιστορίας. Δε θεωρώ όμως πως είναι μόνο αυτό. Θυμάται κανείς την Γιαννάκου και τον Καλό να αποκαλούν "τεμπέληδες" τους δασκάλους και τους καθηγητές? Ποιος Υπουργός μίλησε ποτέ έτσι για υπαλλήλους του Υπουργείου του? Πιστεύω πως και αυτό το πλήρωσαν και μάλιστα 
πολύ ακριβά. Και επιμένω πως αυτός είναι ένας δυνατός τρόπος 
να στείλεις ως ψηφοφόρος το μήνυμά σου.

ΠΑΣΟΚ τώρα. Πρώτη φορά βλέπω υποψήφιο για αρχηγία κόμματος
να ανάβει και να σβήνει έτσι εύκολα. Κάηκε ο Βενιζέλος 
σαν σπίρτο στον άνεμο. Φαίνεται, φταίει η σιγουριά του. 
Μια σιγουριά που δεν τον βοήθησε να κρύψει την αλαζονεία και την 
πλεονεξία του. Περίμενε στην γωνία να εκμεταλευθεί την ήττα του κόμματός. Μια ήττα, η οποία πιθανώς τον έκανε ευτυχή.
Βέβαια, όλα αυτά δεν θα επηρεάσουν ιδιαίτερα το αποτέλεσμα, 
αφού οι άνθρωποι που ψηφίζουν στις εωκομματικές διαδικασίες είναι συγκεκριμένοι και οι αποφάσεις ήδη ειλημμένες. Όμως, 
θα έπρεπε να εξετάσουν και την αντίδραση του κόσμου σε 
συγκεκριμένες συμπεριφορές και πρακτικές. Αν αντικαταστήσουν ένα 
αρχηγό "λίγο" ενδεχομένως, με έναν αρχηγό αντιπαθή στον κόσμο 
- τι θα κερδίσουν? 

Πάντως κάτι μου λέει πως η ψήφιση του προϋπολογισμού 
θα έχει ενδιαφέρον φέτος!   

ΥΓ. Στο τμήμα που ήμουν δικαστική αντιπρόσωπος, δεν είχαμε ούτε ένα λευκό, ενώ τα άκυρα ήταν ελάχιστα. 
Ομολογώ πως και αυτό ήταν κάτι που με εντυπωσίασε!


Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΗ & ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

Έρχονται εκλογές για τις οποίες σιώπησα υποδειγματικά!

Σκεφτόμουν όμως, τα εξής:

ΕΣΤΩ ότι δεν σχηματίζεται Κυβέρνηση αυτοδύναμη...

ΕΣΤΩ ότι πρώτο κόμμα είναι η ΝΔ...

ΕΣΤΩ ότι τηρεί ο Πρόεδρός της ΝΔ τον κατηγορηματικό του λόγο, πως δε θα κάνει συνεργασία, αλλά θα προσφύγει εκ νέου στις κάλπες...

ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ότι το Σύνταγμα ορίζει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δίνεται σε όλους τους αρχηγούς κομμάτων με τη σειρά ποσοστών τους στη Βουλή εντολή να διερευνήσουν αν υπάρχει περίπτωση σχηματισμού Κυβέρνησης...

ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ότι με βάση το εκλογικό σύστημα, αν το ΠΑΣΟΚ είναι δεύτερο κόμμα, δεν θα αρκούν τα ποσοστά τα δικά του και του ΣΥΡΙΖΑ για να σχηματιστεί αυτοδύναμη Κυβέρνηση (κατά πάσα πιθανότητα)...

ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ότι το ΛΑΟΣ μέσω του Προέδρου του έχει, επίσης κατηγορηματικά δηλώσει πως θα συνεργαστεί με οποιοδήποτε κόμμα
προκειμένου να μπει στην Κυβέρνηση...

Έκανα μια πρώτη σκέψη:



ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ
-Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΟΣ
-με Πρωθυπουργό Γιωργάκη,
-Υπουργό Παιδείας Αλαβάνο και
-Υπουργό Δημοσίας Τάξεως Καρατζαφέρη?




Εντυπωσιακό έτσι??

Μετά έκανα μια δεύτερη σκέψη:


ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ
-Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΟΣ
-με Πρωθυπουργό Γιωργάκη,
-Υπουργό Παιδείας Καρατζαφέρη και
-Υπουργό Δημοσίας Τάξεως Αλαβάνο?
 



ΓΑΜΑΤΟ, ΕΤΣΙ?

Σημείωση:
***η ως άνω υπό σκέψη 1 & 2 ανάθεση θέσεων είναι προϊόν καθαρά της προσωπικής μου νοσηρής φαντασίας***