Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Παράδοξα

Οι μέρες περνάνε, 
και είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει..
Ενώ ο χρόνος περνάει σαν αστραπή 
και από Δευτέρα γίνεται Παρασκευή σε δευτερόλεπτα σχεδόν,
πράγματα που έγιναν χτες
μου φαίνονται σαν να έγιναν μήνες πριν.

Γίνεται ο χρόνος να κυλάει τόσο γρήγορα
και ταυτόχρονα τόσο αργά?

Κούραση και άγχος,
άγχος και κούραση.

Και απογοήτευση.
Μια απογοήτευση που έχει κολλήσει πάνω μου,
όπως η υγρασία.
Έχει αγγίξει το βάθος του μυαλού μου
- και το χειρότερο -
της καρδιάς μου.

Ευτυχώς που υπάρχει και η αγάπη..
Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι πως είμαι ευλογημένη!

8 σχόλια:

Johnny-Faux είπε...

Εγώ πάλι κάτι τέτοιες στιγμές νοιώθω καταραμένος :((

Maria Iribarne είπε...

Γιατί απογοήτευση;

fMorgaine είπε...

Δυστυχώς I know exactly what you're talking about...

An-Lu είπε...

Keep up baby!
;-)

mafalda είπε...

johnny-faux: εεε.. χμ... στην αγάπη αναφερόμουν! Υποθέτω θα θες να επαναδιατυπώσεις τώρα!

maria: για όλα μάλλον! Περνάω φάση κρίσης μου φαίνεται!

fmorgaine: σε τέτοια φάση είσαι και εσύ? Περαστικά! τουλάχιστον έχεις και εσύ την αγάπη που λέγαμε... και υπάρχουν και χειρότερα: σκέψου και την τρίτη της ομάδας!!!

an-lu: να 'σαι καλά κοπέλα μου! φιλιά!

fMorgaine είπε...

"και υπάρχουν και χειρότερα: σκέψου και την τρίτη της ομάδας!!!"

Αυτό ξαναπές το, απορώ που βρίσκει την δύναμη, αλήθεια απορώ!

Maria Iribarne είπε...

Μαφάλντα μου, όλα καλά;

mafalda είπε...

Μαρια μου, με συγκινεί πολυ το ενδιαφέρον σου, είμαι μια χαρά!

Απλά ζω μια χαοτική περίοδο τελευταία, και δεν θέλω να υπάρχουν ντοκουμέντα γραπτά, κυρίως για να μην τα βλέπω εγώ!

Θα επανέρθώ, φιλοδοξώ και σήμερα,
πάντως σίγουρα θα σου στείλω mail!

φιλιά