Εγώ σε πέντε σημεία!

Έφτασε η αλυσίδα και σε εμένα από τον Azrai (που θα στενοχωριόμουν αν δεν το έβρισκα τυχαία από τον tracker μου και νόμιζε πως τον έγραψα!) και τον Stiliti. Στα δύσκολα λοιπόν και εγώ, ας ξεκινήσω..

Ι. Όταν πάω να μιλήσω για τον εαυτό μου και τα προβλήματά μου,
αισθάνομαι πως βουλιάζω στην αυτολύπηση!
Επειδή όμως σιχαίνομαι τους μίζερους ανθρώπους
και επειδή ξέρω πως παρά τα μικροπροβλήματά μου,
η ζωή στάθηκε γεναιόδωρη μαζί μου
και είμαι ακόμα ένας ευτυχισμένος άνθρωπος
που επειδή δεν έχει σοβαρά προβλήματα
μεγιστοποιεί τα μικρά
για να ζει την "τραγωδία" του,
αποφεύγω πλέον να μιλάω πολύ για μένα.
Για τον ίδιο λόγο πιστεύω πως η γκρίνια για τα μικρά
είναι δείκτης ευτυχίας
αρκεί αυτό να το συνειδητοποιούμε
και να μη χάνουμε τη ζωή μας βουλιάζοντας στα ρηχά.

ΙΙ. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου
να ασχολείται επαγγελματικά με κάτι διαφορετικό
από αυτό που κάνω.
Δεν μπορούσα να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο
ούτε και όταν έδινα εξετάσεις.
Ήμουν τόσο αλλαζόνας
που η πιθανότητα αποτυχίας απλά δεν υπήρχε στο μυαλό μου,
και ευγνωμονώ το Θεό
που τα κατάφερα τελικά
γιατί αλλιώς μάλλον θα διαλυόμουν.
Από την άλλη, σκέφτομαι μερικές φορές, πως ίσως αυτή η αλλαζονεία
-ή αλλιώς προσήλωση στο στόχο μου-
ήταν και ο λόγος που τα κατάφερα.
Και ναι, οι σπουδές μου δικαίωσαν την επιλογή μου,
αφού αγάπησα το αντικείμενό μου,
και περισσότερο το αγαπώ τώρα που το εξασκώ,
ανεξαρτήτως απογοητεύσεων ή άγχους.
Επιτυχημένος για μένα είναι εκείνος που καταφέρνει να κάνει
αυτό που ονειρεύτηκε
και ακόμα και μετά το απολαμβάνει.
Για αυτό θα θεωρήσω περισσότερο επιτυχημένη μια κομμώτρια
που το ονειρευόταν από παιδάκι και το αγαπάει
από ένα μεγαλοστέλεχος με εντυπωσιακές περγαμηνές
που μισεί κάθε λεπτό της εργασίας του
και για αυτό γίνεται πικρόχολος και κακός και επιδειξιομανής.

ΙΙΙ. Παλιά πίστευα πολλά ωραία πράγματα για τον εαυτό μου,
ότι ήμουν λέει "αντισυμβατική" και "ανοιχτόμυαλη"
και ότι άντεχα να ζήσω μια ζωή έξω από τα συνηθισμένα.
Η άποψή μου αυτή με οδήγησε σε πολλές λάθος επιλογές
τόσο φίλων όσο και σχέσεων,
με αποτέλεσμα να νιώθω πως δεν ανήκω πουθενά
και να προσποιούμαι ολοένα και περισσότερο.
Η πιο σημαντική περίοδος της ζωής μου ήταν μαύρη
και βγήκα από αυτή όταν συνειδητοποίησα
πως είμαι μάλλον συντηρητική και συνεσταλμένη
και αναζητώ την ασφάλεια.
Μετά ηρέμησα και τώρα είμαι ευτυχισμένη.
Εξακολουθώ όμως να είμαι δυναμική και ανεξάρτητη.
Λυπάμαι τους ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται
πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό.

IV. Δεν ξέρω τι πραγματικά είναι η ωριμότητα και πως την κατακτάς.
Είμαι αυτό που είμαι και έχω τις απόψεις μου,
οι οποίες όμως τροποποιούνται διαρκώς
καθώς και η προσωπικότητά μου εξελίσσεται διαρκώς.
Ο πυρήνας μου είναι σταθερός,
οι λεπτομέρειες όμως μεταβάλλονται,
και αυτό έχει σχέση με τα ερεθίσματα που δέχομαι
από διάφορους παράγοντες καθημερινά.
Διεκδικώ την δυνατότητα να μπορώ να υπάρχω με τις απόψεις μου
ακόμα και όταν κολυμπάω αντίθετα στο ρεύμα.
Προσπαθώ να μην κάνω εκπτώσεις στις ιδέες μου για να ταιριάξω.
Και απολαμβάνω να συνομιλώ -ακόμα και να διαφωνώ έντονα-
με ανθρώπους διαφορετικούς από εμένα
που ταιριάζουμε όμως στο ζήτημα του σεβασμού των απόψεων του άλλου. Αποστρέφομαι τον φασισμό ως τρόπο ζωής,
και με λυπεί που βλέπω πως είναι γνώρισμα πολλών νέων ανθρώπων,
και περισσότερο όσων τον θεωρούν απλά ένα πολιτικό κίνημα
του οποίου αυτοανακηρύσσονται πολέμιοι.
Πιστεύω πως η χειρότερη στιγμή στη ζωή τους
θα είναι εκείνη που θα συνειδητοποιήσουν
πως είναι ό,τι σιχαίνονται και πολεμούν.

V. Βουτάω στα συναισθήματά μου και κολυμπάω εκεί
μέχρι τελικής πτώσεως.
Αυτό είναι καλό για τα καλά συναισθήματα
και καταστροφικό για τα άσχημα.
Έτσι, όταν είμαι στις μαύρες μου βουλιάζω στην αυτολύπηση
και στις φοβίες μου,
όταν έχω νεύρα βρίζω σαν πλύστρα
και μπορώ να παίξω μέχρι και ξύλο.
Από την άλλη όμως, μου αρέσει να γελάω πολύ και δυνατά,
να παίζω,
να αγκαλιάζω,
να αγαπάω,
να δίνω.
Δεν ξέρω αν έχω κρατήσει ζωντανό το παιδί μέσα μου
ή αν απλά είμαι χαζοχαρούμενη,
πάντως είμαι ευτυχισμένη έτσι,
και δεν έχω ανάγκη να αποδείξω σε κανένα τη σοβαρότητά μου
θυσιάζοντας τη ζωή μου.
Αυτοσαρκάζομαι πολύ,
και δε διστάζω να παραδεχτώ πως κάτι δεν το γνωρίζω.
Έτσι έχω αποκομίσει μεγάλο όγκο πληροφοριών και γνώσης.
Αποδέχομαι το γεγονός ότι δεν έχω κανένα ταλέντο,
και απολαμβάνω το ταλέντο των άλλων,
ενώ τραγουδάω, ζωγραφίζω κλπ χάλια
και μόνο για διασκέδαση δική μου και των γύρω μου.
Στις προσωπικές μου σχέσεις
δεν διατηρώ μπακάλικο,
όμως κρέμασα δια παντός το ταμπελάκι "ΚΛΕΙΣΤΟΝ"
στο φιλόπτωχο ταμείο που μέχρι πρότινος διατηρούσα.
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι
μην ξυπνήσω μια μέρα και είμαι γριά,
και σε αντίθεση με όλους,
δεν με ενοχλεί που το Σαββατοκύριακο περνάει γρήγορα.
Με φοβίζει πολύ περισσότερο που δεν καταλαβαίνω
πότε από τη Δευτέρα φτάνει η Παρασκευή.

Γενικά δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο, απλά είμαι εγώ!

Και αυτό το καυτό μπαλάκι που ομολογουμένως με δυσκόλεψε, και δεν μπόρεσα να οριοθετήσω και καλά (!) το πετάω βιαστικά στα χέρια άλλων, οι οποίοι είναι:

Ι. Lithonis ο αφηγητής, ο οποίος στο ενδιάμεσο λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη πυροβολώντας πιο γρήγορα από τη σκιά του!

ΙΙ. σεξπυρ ο πρώτος blogger στον οποίο άφησα σχόλιο εξαιτίας ενός τραγουδιού. Ελπίζω να μου κάνει την τιμή να κάνει ένα διάλλειμα στο διάλλειμά του!

ΙΙΙ. Maria Iribarne η οποία με ξετρελαίνει με την ευαισθησία και τον αυτοσαρκασμό που διαθέτει!

IV. fmorgaine η μικρούλα με το μεγάλο πνεύμα που δεν έχει νιώσει ακόμα άνετα στο blogοσπιτάκι της!

V. collateral με τη ζόρικη μετακόμιση που τον κρατάει μακριά μέρες τώρα!