Δεν συνηθίζω να γράφω σε αυτό το blog για τα προσωπικά μου ζητήματα, προβλήματα, αμφιβολίες και άγχη. Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μου βγαίνει τελικά. Στην αρχή, σκέφτηκα πως θα ήταν ένα άδειασμα, αλλά το χέρι μου τελικά ποτέ δεν πήγε εκεί. Φαντάζομαι ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά. Δεν μου αρέσει να βγάζω μιζέρια προς τα έξω, η οποία να στέκεται μόνη της σαν μονόλογος. Ίσως για αυτό δεν κατάφερα ποτέ να κρατήσω και ημερολόγιο. Συν το γεγονός ότι βαριόμουν. Τη βαρεμάρα κατάφερα να την υπερνικήσω, αλλά εδώ συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό για πρώτη φορά. Ό,τι βιώνεις, ευχάριστο ή δυσάρεστο, εξαρτάται αποκλειστικά τόσο από την προσωπικότητά σου όσο και από παλαιότερα βιώματά σου. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με εσένα και μόνο. Δεν μπορεί να συζητηθεί ανεξάρτητα, ή με κάποιον που δε σε γνωρίζει. Αυτός που δε σε γνωρίζει δεν μπορεί να καταλάβει γιατί νιώθεις έτσι. Έτσι, λοιπόν, μιλάω μόνο σε όποιον με ξέρει έστω και λίγο. Και πάλι πρέπει να εξηγώ πολλά. Δόξα τω θεω, έχω άτομα να μιλήσω. Παλιά, πριν ενάμιση χρόνο νόμιζα πως δεν είχα, πως ήμουν ολομόναχη, αλλά τώρα ξέρω πως απλά δεν έβλεπα μπροστά μου. Γιατί ισχύει παντού τελικά ο βασικός κανόνας της οδήγησης "κοίτα εκεί που θέλεις να πας, αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς".
Μεγάλη εισαγωγή έκανα, για να πω απλά πως θα παραβώ τις αρχές μου. Γιατί κάποιες στιγμές γίνονται τα νεύρα κρόσια και δεν έχεις κανέναν εύκαιρο να τα πεις ατάκα και επί τόπου. Συμπτωματικά είσαι και online και τσουπ! να ' μαι και εγώ εδώ να γκρινιάζω.
Το παρελθόν φυγείν αδύνατον ή αλλιώς πρόσεχε το παρόν σου γιατί αν κάνεις βλακείες θα το φας στη μάπα στο μέλλον! Οk το ξέρουμε πως όλα είναι ένα ρίσκο, αλλά εγώ τι αμαρτίες πληρώνω? Να σε ανέχομαι να λες το μακρύ και το κοντό σου και να με εκβιάζεις έτσι συναισθηματικά απλά και μόνο επειδή ξέρεις πως έχω προχωρήσει στη ζωή μου και είμαι καλά? Να με παρακαλάς να μου μιλήσεις "γιατί δεν είσαι καλά", αλλά φυσικά να μη λες τι έχεις, γιατί αν έλεγες μετά πως θα παρακαλούσες, πως θα μου δημιουργούσες ενοχές που δε θέλω να έχω καμία επαφή μαζί σου?
Παλιά, γινόμουν κομμάτια για όποιον μου έλεγε πως δεν είναι καλά. Έστω και αν τον γνώριζα ελάχιστα. Κατέληξα κάποια στιγμή να σηκώνω πολλά βάρη, να έχω γίνει δοχείο μιζέριας και βάρους, και να μην εκτιμάται καν αυτό. Ή μάλλον, το χειρότερο δεν ήταν αυτό, άλλωστε δεν περιμένεις ανταπόκριση για όσα κάνεις. Κατάλαβα πόσο μου κόστιζε αυτό όταν μια "φίλη" μου (η οποία χανόταν όταν ήταν καλά και εμφανιζόταν όταν ήταν χάλια) μου είπε με περισσή ειλικρίνεια κάποια στιγμή που είχα πρόβλημα και ήθελα να της μιλήσω εγώ "δεν μπορώ να ασχοληθώ με το πρόβλημά σου, δεν το καταλαβαίνεις? Εγώ έχω μάθει να στηρίζομαι πάνω σου, να είσαι πάντα η δυνατή, και αν σε δω να καταρρέεις εγώ θα χάσω το κέντρο μου, πως να αντιμετωπίσω μετά τα δικά μου προβλήματα"? Μαθήματα ζωής είναι αυτά, και οφείλεις να είσαι μελετηρός όταν βρίσκεσαι στην τάξη αυτή. Τώρα στηρίζω μόνο τους λίγους που θεωρώ ότι αξίζουν, και μόνο όσο αντέχει η πλάτη μου.
Ε, λοιπόν εσύ δεν συγκαταλέγεσαι σε αυτούς. Δε σε θυμάμαι, δε σε συμπαθώ, αντιθέτως με έχεις κάνει να σε σιχαίνομαι και να σιχαίνομαι τον εαυτό μου που κάποτε ήμουν μαζί σου. Έχεις δοκιμάσει όλους τους τρόπους για να με υποχρεώσεις να πάω μαζί σου για καφέ, μόνο και μόνο επειδή το όχι δεν είναι αποδεκτή απάντηση για εσένα. Όχι φίλε μου, δε θα υποκύψω αυτή τη φορά. Θα είσαι ο πρώτος που δεν θα καταφέρει να με ρίξει στο τρυπάκι των ενοχών που δεν υπάρχει λόγος να έχω. Άλλωστε, υπάρχουν πάντα και οι ψυχολόγοι.
16 σχόλια:
καλα κανεις
Γιατί συμφωνώ μαζί σου άραγε?
Mafalda ότι λάθη έκανες στο παρελθόν να διδαχθείς από αυτά και να τα αφήσεις εκεί που ανήκουν, ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ! μη να σκας για ανθρώπους που δεν το αξίζουν, το μόνο που καταφέρνεις είναι να χαλάς την διάθεσή σου!
Όπως είπες και εσύ, για αυτούς που έχουν μόνο προβλήματα υπάρχουν οι ψυχολόγοι, και εσύ δεν είσαι ψυχολόγος! Δεν είσαι υποχρεωμένη να ακούς τον καθένα, έχεις και εσύ τη δική σου ζωή, τα δικά σου προβλήματα!
Ο χρόνος είναι πολύτιμος, για αυτό να τον μοιράζεις συνετά, και να τον αφιερώνεις μόνο σε αυτούς που ξέρεις ότι τον αξίζουν, και θα σου αφιερώσουν και τον δικό τους (χωρίς δεύτερη σκέψη ή μισή καρδιά) αν τους χρειαστείς!!!
Το ξέρω ότι τα ξέρεις αυτά που λέω, αλλά καλό είναι να τα βλέπεις και από άλλους...
Ελπίζω να τα πούμε και από κοντά σύντομα, ciaooooο
zouri: Έτσι λέω και εγώ, αλλά δεν παύει να είναι κάπως ψυχοφθόρο! Πάντως ευχαριστώ για τη στήριξη!
θανάση: μάλλον επιδή έχω δίκιο και το ξέρεις και εσύ! Επίσης, μάλλον οφείλεται και στο γεγονός πως είσαι και ευαίσθητος άνθρωπος -όπως και εγώ - και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορείς απλά να αδιαφορήσεις γιατί κατά βάθος είσαι καλός άνθρωπος και σε ενοχλεί όταν σου λένε πόσο "άσχημα" φέρεσαι. Τι σύμπτωση, έτσι είμαι και εγώ!!
fmorgaine: Δε μιλάω για λάθη, μιλάω για την απογοήτευση και την πίεση που ασκεί το παρελθόν πάνω σου. Είναι αλήθεια όμως, ότι δε θα σώσουμε ο καθένας από εμάς όλον τον κόσμο, και στην τελική ας πρόσεχε ο καθένας πως φέρθηκε όταν ήταν η ώρα του.. Τα μετά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!
Ναι να κανονίσουμε σύντομα, κρίμα που δε σας είδαμε last week!
Φιλιά
Μην ασχολείσαι με άτομα που δεν εκτιμάν το ενδιαφέρον σου.
Όπως δεν πρέπει να ασχολείσαι με άτομα που το μόνο που θέλουν είναι το να σε απασχολούν με τη μίζερη ζωή τους και να πιστεύουν ότι είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σου χωρίς να δέχονται να σου δώσουν αυτή τη θέση και εσένα.
Δυστυχώς υπάρχουν και κακοπροαίρετοι που το μόνο που επιθυμούν είναι να αναστατώσουν ή και να καταστρέψουν την ευτυχία σου για καθαρά προσωπικούς και εγωιστικούς λόγους. Τους πληγώνει να ξέρουν ότι τους έχεις ξεπεράσει, ότι σου είναι πλέον αδιάφοροι και πολλές φορές ότι είσαι ευτυχισμένη ιδικά όταν ξέρουν ότι αυτοί πέτυχαν να σου το προσφέρουν ή απλά δεν ήθελαν.
Γιατί τέτοια άτομα δεν μας αφήνουν στην ησυχία μας;
Πολύ απλά, δεν μπορούν. Ίσως ακόμη να βρίσκουν και αστείο το ότι σου προκαλούν αυτή την αναστάτωση. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε αυτό που ήθελε το πέτυχε. Σε αναστάτωσε.
Αν θες τη συμβουλή μου, απομακρύνσου από τέτοια άτομα. Μην τους μιλάς. Μην τους σηκώνεις το τηλέφωνο, μην απαντάς στα e-mail κοκ. Ίσως και να μην ήταν άσχημο να περάσεις και στην αντεπίθεση αλλά αυτό πάει την συζήτηση αλλού.
Καλό κουράγιο.
Δυστυχώς για μένα, αγαπητή μου Mafalda, αυτό το συναίσθημα "έχω γίνει δοχείο μιζέριας και βάρους" το ξέρω πολύ καλά, εγώ μάλιστα το έλεγα πιο brutal "έχω γίνει σκουπιδοτενεκές".Το 'χω νιώσει με συγγενείς, με φίλους, με συναδέλφους, με ερωτικές σχέσεις, και το 'χω πληρώσει πολύ ακριβά. Γι'αυτό πιστεύω ότι πολύ καλά κάνεις και δεν δέχεσαι να υποκύψεις στις ενοχές που σου προκαλεί ο άλλος, ακόμη κι αν συνεχίσουν να σε "τσιμπάνε" πού και πού, άσ' τες να σε "τσιμπάνε". Το χειρότερο που μπορεί να πάθει ο άλλος είναι να ζοριστεί για να βρει άλλο "δοχείο". Καμμιά φορά -σπανίως- μπορεί και να ταρακουνηθεί, οπότε καλό θα του κάνεις. Πάντως δεν πρόκειται με τίποτα να αυτοκτονήσει, ας πούμε, αυτοί που προτίθενται να προβούν σε τέτοιους είδους πράξεις έχουν εντελώς διαφορετική συμπεριφορά. Η μόνη "συμβουλή" που μπορώ να σου δώσω είναι να ακούς το σώμα σου. Το σώμα μας μας προειδοποιεί όταν είμαστε στο τσακ να πέσουμε σε τέτοια λούκια, εγώ, πχ, αισθάνομαι μιαν πολύ έντονη πίεση στο στήθος, σαν να με πατάει κάποιος με μια μπότα.
μακριά από κλαψοπερίεργους. Μη μασάς κούκλα μου
lithonis: Τα έχουμε συζητήσει ξανά και ξανά και ξέρεις από πρώτο χέρι και ότι συμφωνώ μαζί σου και ποια είναι η στάση μου στο θέμα τους τελευταίους μήνες. Έγινα σκληρή πολύ και μίλησα πολλές φορές με τρόπο που δεν συνηθίζω, και ίσως αυτό με βαραίνει περισσότερο, μολονότι ξέρω επίσης πως ήταν αναπόφευκτο.
Ούτε και αναστατώνομαι, τουλάχιστον σε βαθμό που να με χαλάει. Στιγμιαία, ρίχνω και κανά μπινελίκι και σιγά τι έγινε! Εξ ου και το post!
maria: Αν είναι να αποκαλείς τον εαυτό σου "σκουπιδοντενεκέ", τότε είναι τιμή μου να αυτοανακηρυχτώ το ίδιο! Ξέρεις περισσότερο με πιέζει συναισθηματικά το γεγονός ότι δεν βρίσκω μέσα μου ούτε στάλα ενδιαφέροντος -έστω και απλά ανθρώπινου- και αδιαφορώ πλήρως για το τι του συμβαίνει. Οπότε δεν με ενδιαφέρει αν θα βρει άλλο δοχείο ή αν με τη στάση μου ίσως και βοηθήσω ταρακουνώντάς τον! Όσο για αυτό που ανέφερες πεταχτά περί αυτοκτονίας, επίσης δεν με αφορά καθόλου. Να τον βοηθήσουν αυτοί που είναι στην ζωή του τα τρία χρόνια που εγώ απλά τον συνάντησα δύο φορές τυχαία στον δρόμο.
ΥΓ. Το ξέρω το συναίσθημα της πίεσης. Εμένα με πλακώνει σαν βάρος στο στέρνο και νιώθω δυσκολία στην αναπνοή. Δεν το ένιωσα όμως τώρα. Μόνο θυμωμένη ήμουν, και όταν είμαι έτσι απλά μιλάω σαν πλύστρα!
Πληρωμένη πένα: Χμμμ... Κλαψοπερίεργος.. Η ευγενική εκδοχή της λέξης που χρησιμοποιώ εγώ! Με βλέπεις να μασάω??? Ευχαριστώ όμως, η υποστήριξη είναι όμορφο πράγμα και το μημασάς αγαπημένη έκφραση!
Καλά απαράδεκτη η φίλη σου!!Και καλα έκανες που την έχωσες μέσα σε εισαγωγικά!
Πέρα απο αυτό, μέσα απο τα λάθη μας, μαθαίνουμε να πορευόμαστε στο μέλλον (τα λέω για να τα ακουω και εγω:)
Ξέρεις την άποψή μου: κράτα τον μακρυά σου.
Mην πέφτεις στην παγίδα και μην αλλάζεις το χαρακτήρα σου επειδή ο άλλος είναι αχάριστος. Στο κάτω κάτω η φιλία δεν είναι αμφοτεροβαρής σύμβαση, καθένας με τον τρόπο του.
Θα ήθελα να σου πώ μια αντίθετη άποψη που εγώ πιστεύω. Κάθε άνθρωπος κρύβει κι ένα διαμαντάκι μέσα του. Στο χέρι μας έιναι να ψάξουμε να το βρούμε, εξάλλου σημασία έχει το ταξίδι. σ ευχαριστώ edr
Αυτή η εργασία είναι πολύ καλή. Αγαπώ τον πολιτισμό ελληνικά. Tnak εσείς
julia: Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι απολύτως σίγουρη ποια η άποψη μου για την έννοια του λάθους στις προσωπικές σχέσεις. Το λάθος είναι ορισμός που προκύπτει εκ του αποτελέσματος. Τις περισσότερες φορές έχει να κάνει με το προς ποια κατεύθυνση αλλάζουν οι άνθρωποι. Άσε, που έχει ο καθένας από εμάς μερίδιο ευθύνης. Θα με πάταγε η φίλη μου αν εγώ δεν είχα γίνει χαλί? Αυτές τις σκέψεις κάνω και προσπαθώ να βελτιώσω τα λάθη της δικιάς μου συμπεριφοράς. Οι άλλοι δεν με ενδιαφέρουν - ας κάνουν την αυτοκριτική τους μόνοι. Αυτό να σκέφτεσαι και εσύ για το πως θα πορευτείς στο μέλλον!
ΣεξΠυρ: Το ξέρω, και αυτό κάνω γενικά. Δεν είσαι ο μόνος που μου το λέει, πιστεύω όμως ότι έχεις καταλάβει και τη δική μου στάση.
stilitis: Το πόσο αλλάζεις είναι σχετικό. Εμπειρίες κάθε φύσης αφήνουν τα σημάδια τους, αλλιώς δεν είναι εμπειρίες. Απλά, συμφωνώ, πως δεν είναι σωστό να πληρώνουν άλλοι τα λ΄παθη τρίτων. Πρέπει καθένα να τον αντιμετωπίζεις ανάλογα με το πως στέκεται δίπλα σου - και να μη φοβηθείς να αναθεωρήσεις αν αλλάξει ή αλλάξεις.
edr: Σε ευχαριστώ εγώ για το χρόνο σου. Δε θα διαφωνήσω μαζί σου, απλά όλα έχουν το χρόνο τους. Κάποτε έψαξα το διαμαντάκι αυτό και εγώ αλλά δεν το βρήκα. Μπορεί να έφταιγα εγώ, μπορεί να έφταιγε αυτός. Δεν μπορεί μια ιστορία να γραφεί σε κάποιες σειρές. Όταν ο άλλος θυμώνει επειδή πίστευε στο μυαλό του ότι θα περιμένεις για πάντα αλλά συνειδητοποιεί πως δεν συμβαίνει αυτό, δε φταις εσύ. Με αντιμετωπίζει σαν το παιχνιδάκι του που χάλασε, επειδή είμαι ευτυχισμένη χωρίς αυτόν. Απλά δεν είμαι διατεθειμένη πλέον να ακολουθώ τις εγωιστικές ορέξεις των άλλων. Διαφωνείς σε αυτό?
Δεν διαφωνώ μαζίσου. Συμφωνώ απόλυτα. Πρώτα και πάνω απόλα είναι η προσωπική μας εευτυχία. Είναι όπως όταν πετάς ένα χαλίκι σε ήρεμη θάλασσα . και κάνει κύκλους όμόκεντρους. Αυτοί οι κύκλοι είναι για με΄να οι κύκλοι της ευτυχίας. Αν δεν θέλει ή δεν μπορεί να μπεί στους κύκλους σου , αυτός χάνει. Σ ευχαριστώ που μου απάντησες.
edr: Γιατί να μη σου απαντήσω?? Κουβλεντα κάνουμε!
Πάντως να σου πω, ενδιαφέρομαι για τους ανθρώπους που εγώ θέλω να είναι μέσα στους "κύκλους" μου, και κάνουν τον κόπο να θέλουν και αυτοί να είναι εκεί.
Και δεν έχω παράπονο, οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν!
Δημοσίευση σχολίου