Δεν έχω πολλή όρεξη σήμερα. Και έχω πολλά να σκεφτώ. Για τις ιδέες, τις απόψεις, τις αντιθέσεις. Για το σωστό και το λάθος μιας νοοτροπίας, μιας άποψης. Για το αν κατι αφού δεν είναι σωστό είναι απαραιτήτως λάθος ή αν μπορεί να είναι λίγο σωστό ή λίγο λάθος. Για το αν απορρίπτοντας κάτι δέχεσαι το άκρως αντίθετό του και το ανάποδο. Για το μαύρο και το άσπρο.
Ποτέ δε θέλησα να ζήσω μια γκρίζα ζωή. Ούτε όμως και το μαύρο - άσπρο με εξέφρασε ποτέ. Μου αρέσει το χρώμα, και ακόμα περισσότερο οι αποχρώσεις. Δεν έχω αγαπημένο χρώμα μόνο αγαπημένες αποχρώσεις.
Έτσι και με όσα πιστεύω. Είναι αποχρώσεις. Και μπερδεύομαι, χάνομαι, διαφωνώ, τσακώνομαι, δεν ταιριάζω πουθενά με δυο λόγια. Για τους εδώ είμαι εκεί, για τους εκεί είμαι εδώ και εκνευρίζομαι. Που δεν βρίσκω ανθρώπους να αποδέχονται την ορθότητα μερικά όπως εγώ. Που βλέπω γύρω μου ανθρώπους να καταλαμβάνουν την μία ή την άλλη γωνία και να αφήνουν όλο το ενδιάμεσο δωμάτιο άδειο. Και όλοι να συνωστίζονται στα άκρα. Που αντιλαμβάνομαι γύρω μου ότι αν δεν πιστεύεις αυτό σημαίνει αυτομάτως ότι πιστεύεις το άλλο. Τι σημαίνει το γεγονός ότι η δικιά μου αλήθεια είναι κάπου στη μέση?
Δεν μπορώ την απαξίωση της αντίθετης άποψης εξ ολοκλήρου, όπως δεν μπορώ την υιοθέτηση μιας άποψης εξ ολοκλήρου. Συνήθως η αλήθεια είναι στη μέση, όπως σε ένα καβγά συμμετέχουν πάντα δύο (τουλάχιστον).
Αλλά πάλι ποιος είπε ότι η άποψή μου είναι σωστή? Ή ακόμα ότι έχω άποψη? Ίσως το καλύτερο θα είναι αυτό, να μην έχω ή έστω να μην την αναφέρω. Να ακούω μόνο, για να έχω προσλαμβάνουσες να σκέφτομαι, αλλά να μην την κοινοποιώ. Και έτσι όλοι θα νομίζουν πως έχω την ίδια με αυτούς άποψη. Και τότε θα είναι καλύτερα.
Ναι, μάλλον αυτό θα κάνω.
ΥΓ: Λέει το τραγούδι"oh it's lonely at the top". Που να δει τι γίνεται στη μέση του δωματίου!
10 σχόλια:
Nice post...!
mafalda τουλάχιστον δεν αλλάζεις συνέχεια χρώματα στα templates όπως και γω..
Θα διαφωνήσω με την αρχική σου υπόθεση που αποτέλεσε και την αφορμή να γράψεις το ποστ. οι άνθρωποι δεν συνωστίζονται στα άκρα, το αντίθετο θα σου έλεγα. Συνωστίζονται στο κέντρο. Όλες οι τακτικές για παράδειγμα των πολιτικών κομμάτων εξουσίας παγκοσμίως και των εταιριών μάρκετινγκ που τους προωθούν είναι πως θα κερδίσουν τον λεγόμενο μεσαίο χώρο απευθυνόμενοι στον ενδιάμεσο ψηφοφόρο. Μην σκας πάντως αν η άποψή σου είναι αρεστή ή όχι ή αν η άποψη των άλλων είναι ή όχι πιο εμπεριστατωμένη από τη δική σου. Απλά φρόντισε να έχεις άποψη και ας μη τη λες σε κανένα. Γνώμη μου έτσι?
demonia: thnx
vagrant: Μπα, τις έχω κάνει τις αλλαγές μου και εγώ. Αλλά εδώ λέω να κάτσω γιατί είναι δικό μου μόνο και μου αρέσει!
Σεξ+Πυρ: Μάλλον δεν με κατάλαβες καθόλου. Μίλησα εγώ για κόμματα και πολιτικούς χώρους? Εγώ μίλησα για απόψεις και αντιλήψεις, και αυτές δεν έχουν πάντα κομματικές αποχρώσεις, ή τουλάχιστον όχι για όλους. Γιατί σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που η σκέψη τους, ακόμα και για τα ρούχα που θα φορέσουν υπαγορεύεται από κομματικές αντιλήψεις.
Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς.
Ή αλλιώς ".. είδα το όνειρο σου σε γραμμές κομματικές, μα το πήγα πέρα από αυτές .."
Καλησπέρα! Πέρασα να δω τι κάνεις. Με γεια το νέο τεμπλεϊτάκι! Συμπαθέστατο και ευανάγνωστο που το' χα και παράπονο! ;-)
Όχι, να μην το κάνεις! Δεν μπορείς να προσάπτεις στον εαυτό σου ότι είσαι φυσιολογική και να απομονώνεσαι γι' αυτό το λόγο. Η ζωή δεν είναι άσπρο/μαύρο, έχει μεγάλη γκάμα χρωμάτων και αποχρώσεων, το ίδιο και οι απόψεις μας. Και φυσικά αλλάζουν και αυτές με τα χρόνια, τις εμπειρίες, την ωριμότητα (θα' λεγα, μάλιστα, ότι "πάμε καλά" όταν τα χρώματα "γλυκαίνουν" με την πάροδο του χρόνου). Μόνον οι αδύναμοι πιστεύουν στο άσπρο/μαύρο, γιατί θέλουν απεγνωσμένα από κάπου να πιαστούν.Μην πικραίνεσαι λοιπόν, να έχεις τις αποχρώσεις σου και να τις εκφράζεις ανεμπόδιστα, κάποιοι θα βρεθούν να συμφωνήσουν μαζί σου ή - αν μη τι άλλο- να σε καταλάβουν. Το δύσκολο είναι να βρεθεί η "αδελφή ψυχή", αυτός που μας έχουν μάθει να περιμένουμε, ο ροζ μύθος. Αρκετοί άνθρωποι όμως θα πιάσουν τις αποχρώσεις σου, ένας 2-3, άλλος 5-6 κ.ο.κ., αυτός-ή που θα πιάσουν τις πιο πολλές θα είναι και οι πιο σημαντικοί στη ζωή σου.
Καλημέρα!
Πάλι εδώ είμαι.Sorry αν ακούστηκα κάπως αυστηρή στο προηγούμενο σχόλιό μου, είμαι αρκετά μεγαλύτερή σου και έχω φάει τη ζωή μου με τέτοιου είδους συναισθήματα. Δεν είναι μόνον περιττά, είναι και επιβλαβή, σε διαβεβαιώνω. Οι αποχρώσεις μας είναι η ταυτότητά μας,η μοναδικότητά μας, η ομορφιά μας και ή έκφρασή τους είναι ο μόνος δρόμος για να μην αισθανόμαστε μόνοι. Δύσβατος και μακρύς δρόμος, βέβαια, αλλά θυμήσου την Ιθάκη του Καβάφη. Και υπάρχουν και πολλοί τρόποι να εκφράσουμε τις αποχρώσεις μας εκτός από το λόγο. Όσο γι' αυτούς που εμμένουν στο άσπρο/μαύρο, άσ' τους, μην πολυζορίζεσαι μαζί τους, θα το βρουν μπροστά τους αργότερα και το τραγικό θα είναι ότι δεν θα ξέρουν και από πού τους ήρθε!
Και πάλι καλημέρα!
Κι επιλέγεις λοιπόν τη μη σύγκρουση...
Κι επιλέγεις λοιπόν τη μη σύγκρουση...
philiki anonymi: Χαίρομαι που σου αρέσει! Ήσουν τυχερή, συμφωνούσε μαζί σου και αυτός που μου το έφτιαξε!
Maria iribarne: Καλησπέρα! Δεν θεώρησα αυστηρό και επικριτικό το σχόλιο σου, το αντίθετο κιόλας. Συμφωνώ μαζί σου, απλά έγραψα και σε μια ζόρικη στιγμή για μένα, και μου γεννήθηκε έμας προβληματισμός. Πιστεύω, πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι όταν με συγκεκριμένο άνθρωπο που είναι σημαντικός παρεκτρέπεται μια συζήτηση - τους άλλους μπορώ πάντα να τους αντιμετωπίσω. Και πόσο δίκιο έχεις, ο τρόπος είναι αυτός που μετράει, και ο δικός μου επιδέχεται βελτίωση ομολογουμένως!
Είδα ότι άνοιξες λογαριασμό. Ελπίζω να γράψεις και κάτι για να σε παρακολουθώ, έχεις άποψη που μου αρέσει!
vita mi baruak: Το τι διαλέγω με τη λογική δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό που κάνω τελικά! Πίστεψέ με, δυστυχώς είμαι πολύ πιο παρομητική από όσο θα ήθελα και εγώ η ίδια!
Δημοσίευση σχολίου