Η δημοκρατία είναι μόνο για εμάς??

Είναι καιρός που με πνίγει η απορία: γιατί κάποιοι έχουν περισσότερα δικαιώματα από κάποιους άλλους? Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον γαμάτο και δημοκράτη και σωστό και ιδεολόγο και και και.. με αποτέλεσμα μόνο αυτός να δικαιούται να ομιλεί? Ή έστω να είναι σωστό μόνο αυτό που πιστεύει και λέει αυτός και για όλα τα αντίθετα να διατηρεί σταθερά το υφάκι στυλ "σε ξέρουμε εσένα τι είσαι, σκουληκάκι".

Ο χρόνος που διατηρώ αυτό το blog είναι ο μισός του χρόνου που διαβάζω blogs άλλων. Και αυτό που έχω εισπράξει είναι μια κάποια "τρομοκρατία". Για αυτά που πιστεύεις, για αυτά που θες να πεις, για τον τρόπο που μιλάς, για το κόμμα που ψήφιζεις, ακόμα και για το ότι ψηφίζεις βασικά. Αν μάλιστα τολμήσεις να διαφωνήσεις και με κάποιον "σουπερ" την έκατσες τη βάρκα. Προχτές σε συζήτηση με φίλο blogger ο οποίος μου ανέφερε κάτι που ήθελε να γράψει του συνέστησα "μη το γράψεις - θα σε φάνε". Αμέσως βέβαια κατάλαβα πόσο γελοίο ήταν αυτό που ξεστόμισα και αμέσως του είπα να κάνει ό,τι θέλει, δε χρειάζεται να είναι κότα σαν εμένα.

Ε, λοιπόν, όμως ούτε και εγώ είμαι κότα. Τέρμα. Εγώ το blog το άνοιξα για να έχω κάπου να τα λέω. Αυτά που με εντυπωσιάζουν, με εξοργίζουν, με κάνουν να απορώ, με ενθουσιάζουν. Και πιστεύω πως για αυτό υπάρχουν τα blogs, όχι για να μαζευτούμε εδώ όλοι οι γαμάτοι τύποι και να λέμε ο ένας στον άλλον πόσο γαμάτοι είμαστε.

Η αιτία που προκάλεσε αυτή την εσωτερική επανάσταση είναι κάτι που διάβασα σε ένα σχόλιο, δεν έχει σημασία ποιος το έγραψε ή που. Πάντως έλεγε κάτι σαν "τι δουλειά έχουν οι δημοσιογράφοι στα blogs?". Φαντάζομαι την ίδια δουλειά που έχω και εγώ. Εγώ, που για να αλλάξω template στο blogspot κοίταξα άφωνη τον κώδικα και αναφώνησα "ώστε αυτό λοιπόν εστί κώδικας?". Εγώ που σαν παιδάκι περηφανεύομαι για τις αλλαγές που έκανα μόνη μου πριν μου κάνουν delivery το super template που έχω τώρα.

Γιατί δηλαδή δικαιούμαι εγώ να έχω blog? Γιατί δικαιούσαι εσύ? Και αλήθεια ποιοι άλλοι απαγορεύεται να έχουν blog? Έτσι για να ξέρουμε δηλαδή, μήπως πάμε να υπερασπιστούμε κάποιους αγνώστους και βρεθούμε δαχτυλοδεικτούμενοι και εμείς!

Θα πω τα εξής. Συχνά καταφέρομαι δεικτικά κατά του τρόπου παρουσίασης των ειδήσεων. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως θεωρώ άχρηστους τους δημοσιογράφους. Η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα, και μάλιστα υψηλό. Η δημοσιογραφία είναι όμως και επάγγελμα, και μάλιστα απαξιωμένο. Είναι λειτούργημα γιατί οι δημοσιογράφοι προσφέρουν την ενημέρωση στον κόσμο. Είναι επάγγελμα γιατί οι δημοσιογράφοι έχουν αφεντικό. Είναι δύσκολο να είσαι δημοσιογράφος. Να ξεκινάς με την ιδεολογία σου, με τις ελπίδες σου, σίγουρος πως αυτό που έχει σημασία είναι το μυαλό σου και η γραφή σου. Για να καταλάβεις γρήγορα πως σημασία έχουν τα κολητηλίκια του αφεντικού σου. Και να χρησιμοποιείς το μυαλό σου ψάχνοντας τρόπο να ζήσεις με τα 500 Ευρώ μισθό. Για τα οποία πανηγυρίζεις μόλις τα κερδίσεις μετά από χρόνια που δουλεύεις τζάμπα. Όχι μόνο τζάμπα, αλλά λες και ευχαριστώ που σε τιμούν προσφέροντάς σου την έξοχη ευκαιρία να δουλεύεις. Πολλοί δημοσιογράφοι σε εφημερίδες γράφουν και τα άρθρα τους δημοσιεύονται με άλλο όνομα. Δε θα ήθελα να είμαι στη θέση αυτή. Επειδή δηλαδή κάποιοι ξεχώρισαν -με όποιο τρόπο - και πληρώνονται καλά πηραμε μια πέτρα και τους λιθοβολάμε όλους?

Υπάρχουν φυσικά και οι δημοσιογράφοι οι οποίοι έχουν καταφέρει να ζουν καλά από τη δουλειά τους και χωρίς να είναι σταρ. Ακόμα και αυτοί δεν έχουν την δυνατότητα να εκφραστούν όπως επιθυμούν στο μέσο όπου εργάζονται, υπάρχουν τα "όρια" που τους τίθενται. Μπορεί π.χ. δημοσιογράφος που αθρογραφεί στα Νέα να εκφραστεί θετικά για κάποια κίνηση της Νέας Δημοκρατίας? Ή για να πάω και αλλού. Μπορεί αρθρογράφος του Πρωταθλητή να εξυμνήσει τον Γκονζάλες? Και όμως έχουν πράγματα να πουν. Γιατί δεν μπορούν να το κάνουν σε ένα μέσο που διατίθεται για αυτό το σκοπό? Όταν μάλιστα έχουν περισσότερα πράγματα να χάσουν από εμένα για παράδειγμα, αν δημοσιοποιηθεί η ταυτότητά τους.

Θα εξακολουθήσω να σχολιάζω τον τρόπο που παρουσιάζονται οι ειδήσεις. Γνωρίζοντας πως αν τις παρουσίαζα εγώ θα το έκανα με τον ίδιο τρόπο - αλλιώς δε θα τις παρουσίαζα. So simple. Αλλά ας σοβαρευτούμε. Ή είμαστε δημοκράτες ή είμαστε μαλάκες. Και εγώ όποιον δεν γουστάρω απλά δεν τον διαβάζω.
Παρακαλώ να κάνετε το ίδιο και όσοι δε γουστάρετε εμένα, ok??