Η μέρα της μαρμότας.. είναι στο μέλλον μου??

Σας παρακαλώ, πείτε μου πως δεν χρειάζεται να είναι έτσι η ζωή μου..
Γιατί το άκουσα και μου φάνηκε πως είδα στιγμές από το μέλλον μου!

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά
μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ το καταπληκτικό,
είμαι αυτό που λένε δείγμα τυπικό.

Μόλις ξυπνήσω το πρωί πολύ πρωί
πριν ξημερώσει δηλαδή καλά καλά,
λέω από μέσα μου μουλάρι σήκω ντύσου
γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά.
Και τότε τρέχω να ξυπνήσω να ταΐσω
να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά
ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά.
Του το πηγαίνω στο κρεβάτι κι αυτομάτως
κατεβάζω τα παιδιά στο σχολικό,
τρέχω γραμμή για να ψωνίσω κι ο χασάπης
μες στην ζούρλια να μου πιάνει και τον κώ..
Να 'χω τον νου μου κάθε μέρα για πουκάμισο
και σώβρακο καινούργιο καθαρό
κι αλίμονο μου αν το ξεχάσω
και δεν βρει ζεστό νερό.

Νταπα νταπα νταπα νταμ...
Να συγυρίζω τα κρεβάτια και το σπίτι
να ετοιμάζω φαγητό για τα παιδιά
Κι εγώ να φύγω νηστική και σαν τρελή για την δουλειά
Ντάπα, ντάπα, ντάπα, ντα

Και μόλις φτάσω αλαφιασμένη στη δουλειά
να 'χω να κάνω και καφέ στ' αφεντικό
Να 'χω κι αυτόν που του τη δίνει κάθε τόσο
και που θέλει να μου πιάνει και τον κώ..
Να 'χω το ντρουν του τηλεφώνου μες στ' αφτί μου
κι από πάνω τις δικές του τις φωνές
και να με στέλνει έξω να κάνω και του κόσμου τις δουλειές

Μόλις σχολάσω τρέχω αμέσως να προφτάσω
να ετοιμάσω το τραπέζι για φαΐ
να τηγανίσω, να ετοιμάσω τη σαλάτα,
να σερβίρω και να κόψω το ψωμί
να 'μαι μια ράκος που να σέρνεται απ' την πείνα
κι από το τρεχαλητό
κι αυτοί να βρίζουν πως δεν ήτανε καλό το φαγητό.
Να πλένω πιάτα και πιρούνια και μαχαίρια
και να μου 'ρχεται να κάνω φονικό
κι αυτός ο κύριος να θέλει να μου πιάνει και τον κώ..

Μόλις ξαπλώσει και φωνάξει ησυχία
μην ακούσω μες στο σπίτι τσιμουδιά
Είναι η ώρα που τελειώνω εγώ τα πιάτα
και που πρέπει να διαβάσω τα παιδιά
Είναι η ώρα να διαβάσουν οι διαβόλοι
και ν' αρχίσουμε να τρέχουμε μετά
στα ιδιαίτερα του ενός και τ' αλλουνού τα γαλλικά.
Κι αφού μου βγάλουνε καλά-καλά την πίστη
και γυρίσουμε στο σπίτι τελικά
τότε θα φάνε, θα πλυθούνε, θα δαρθούνε
και θα παν να κοιμηθούν κανονικά
Κι εγώ θα σιδερώνω και θα πλένω
ότι κάνει μια γυναίκα δηλαδή
αυτός ο κύριος θα είναι αραγμένος στην ΤV
Κι αν γίνω έξαλλη σαν πέσω στο κρεβάτι
και τον δω πως είν' ο νους του στο κακό
είναι καθήκον σου, γυρίζει και μου λέει, συζυγικό!

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά
μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ το καταπληκτικό,
είμαι ένα ζώον δηλαδή κανονικό

"Μια μέρα της Μαίρης"
Στίχοι - Μουσική: Λουκιανός Κηλαϊδόνης
Ερμηνεία: Αφροδίτη Μάνου