Η Κορώνη πέθανε, ζήτω οι μπαρμπάδες πανταχόθεν

Σήμερα έγινα έξαλλη. Καιρό είχα να βγω εκτός εαυτού.
Αποφάσισα πριν λίγο καιρό ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσω προς ένα μεταπτυχιακό. Έχω πάρει το πτυχίο μου εδώ και δυόμιση χρόνια οπότε αν δεν το κάνω τώρα δε θα το κάνω ποτέ. Την περασμένη Τετάρτη πήγα να καταθέσω τα χαρτιά μου, καθώς η προθεσμία λήγει στις 18/9 δηλαδή τη Δευτέρα. Εκεί ανακάλυψα πως αιτήσεις δέχονται μόνο 3 μέρες την εβδομάδα για δύο ώρες και ακριβέστερα 10-12. Αυτό θα το αφήσω ασχολίαστο.
Έκοψα λοιπόν σήμερα τη μέρα μου στα 2, δεδομένου ότι το γραφείο μου είναι στη Ραφήνα, προκειμένου να καταθέσω τα χαρτιά μου, αφού μάλιστα Δευτέρα δε θα μπορούσα με τίποτα.
Ανάμεσα στα απαιτούμενα δικαιολογητικά είναι και το Proficiency, το οποίο ως γνωστόν και αφού είναι ξενόγλωσσο κείμενο δεν στο επικυρώνει καμία δημόσια υπηρεσία, εκτός από το Βρετανικό Συμβούλιο και Δικηγόρο.

Σημειωτέον, πριν 2 χρόνια είχα κάνει αιτήσεις για μεταπτυχιακά σε δύο άλλους τομείς, όπου είχα το ίδιο πρόβλημα επικύρωσης. Τότε, μου είπαν και οι δύο γραμματείς ότι θα έβαζαν σημείωση πάνω ότι είχα επιδείξει το πρωτότυπο και να σφράγιζα και εγώ το αντίγραφο με τη δικιά μου σφραγίδα προφανώς για να έχουν και τον κώλο τους καλυμένο. Επειδή τότε εγώ δεν είχα σφραγίδα, απλά έβαλαν σημείωση ότι είδαν το πρωτότυπο και με προειδοποίησαν ότι ίσως μου ζητούσαν κατά την εγγραφή ξανά επίδειξη. Λογικό.

Πήγα λοιπόν σήμερα και βρήκα 2 γραμματείς στον εν λόγω Τομέα. Ετοίμασα την αίτηση και πήγα να σφραγίσω το Proficiency. Της λέω λοιπόν ότι θα το επικυρώσω και έχω και το πρωτότυπο για να σημειώσει ότι της το επίδειξα.
Μου λέει - Θέλω να το επικυρώσεις σε ΚΕΠ.
Της λέω - Το ΚΕΠ δεν το επικυρώνει γιατί είναι ξενόγλωσσο.
Μου λέει - Τότε σε αστυνομία.
Της λέω - Ούτε η αστυνομία για τον ίδιο λόγο.
Μου λέει - Και θα επικυρώσεις μόνη σου δικό σου έγγραφο?
Της λέω - ναι, είναι ιδιότυπη περίπτωση, αλλώστε δεν το εξέδωσα εγώ, απλά με αφορά, και θα σας επιδείξω και το πρωτότυπο. Έχω καταθέσει σε άλλους δύο Τομείς και αυτό συνέβη και τότε.
Αρχίζει να γελάει.
Της λέω - Εντάξει τότε επικυρώστε το εσείς.
Μου λέει - Αααα, δεν μπορώ, έχω ξεχάσει τη σφραγίδα σπίτι. (Του Πανεπιστημίου τη σφραγίδα την παίρνεις σπίτι σου κυρά μου??)
Της λέω - Σε αυτήν την περίπτωση θα κάνουμε, ότι κάνουν και οι υπόλοιποι Τομείς.
Μου λέει - Δεν έχεις κανά φίλο ή συνάδερφο να στην επικυρώσει?
Της λέω - Το γραφείο μου είναι στην Ραφήνα, και δεν μπορώ τώρα να ψάχνω τους φίλους μου τέτοια ώρα - δουλεύουν.

Συνεχίζω που λέτε να ετοιμάζω την επικύρωση και αρχίζει να με κοροιδεύει στην άλλη. Της λέει μία, χαχα δεν έχει κανέναν φίλο να της την επικυρώσει και δώστου να γελάνε. Δίνω τόπο στην οργή. Και λέει μετά γελώντας, είναι και δικηγόρος και δεν ξέρει να κάνει μια επικύρωση. Και δώστου να γελάνε.

Εκεί έγινα έξαλη. Να σχολιάζει τις γνώσεις μου Υπάλληλος που δεν γνώριζε ότι τα ΚΕΠ και η αστυνομία δεν επικυρώνουν ξενόγλωσσα αλλά έπρεπε να τα παραλάβει. Και ποιος ξέρει πόσους έστειλε εκεί.

Τέλος πάντων έγινε πανικός. Θυμήθηκα όλες τις φορές που μας έκαναν μαλακία όταν είμασταν φοιτητές και δεν τολμάγαμε να μιλήσουμε και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Επειδή δε βγάζαμε άκρη, ζητησα το τηλέφωνο τουΠροέδρου του Τομέα για να παραπονεθώ. Ναι μου λέω να στο βρω. Και δεν έψαχνε καν, πιστεύοντας προφανώς πως απλά θα έφευγα. Αφού χρειάστηκε να το ζητήσω 5 φορές, μου το έδωσε. φεύγοντας από εκεί μου είπε να πω ό,τι θέλω θα πουν ότι λέω ψέμματα, και είναι και δύο.

Αμέσως έφυγα για την Κεντρική Γραμματεία να μιλήσω με την Προϊσταμένη, η οποία όμως δεν προϊστατο των Γραμματειών των Τομέων. Μου λένε έχει συνάντηση με τον Πρόεδρο της Σχολής, να περιμένω.

Μετά από λίγο κατέβηκε μαζί με τον Πρόεδρο, τον οποίο και γνώριζα όταν ήμουν φοιτήτρια αλλά δεν περίμενα να με θυμάται. Με θυμόταν όμως. Με χαιρέτησε, με ρώτησε που βρίσκομαι, και έτσι βρήκα ευκαιρία να παραπονεθώ και να του πω ότι θέλω να κάνω αναφορά. Έμεινε κόκκαλο. "Καλά και δεν δέχτηκαν την αίτησή σου? Αφού έτσι τις δεχόμαστε. Τέλος πάντων δώσε μου να στο επικυρώσω εγώ να μην χάσεις την προθεσμία και ετοίμασε μετά μια αναφορά και ξαναέλα".

Κάπως έτσι προσκόμισα Proficiency επικυρωμένο από τον Πρόεδρο της Νομικής. Όταν επέστρεψα ήταν ειρωνικές και μου είπαν ότι δε θα το δεχτούν αν δεν είναι εντάξει. Όταν είδαν την υπογραφή, έγιναν γλυκύτατες.

Είναι δυνατόν για να κάνεις αίτηση για μετατυχιακό να είσαι έρμαιο του τι γουστάρει ο καθένας? Είναι δυνατόν να πρέπει να έχεις γνωστό για να καταθέσεις τα χαρτιά σου στο Πανεπιστήμιο? Και εντάξει εγώ ήμουν τυχερή, αλλά δεν γνωρίζουν όλοι κάποιον και ούτε και θα έπρεπε κανονικά να είναι σημαντικό. Πόσοι άλλοι μπορεί να έπαθαν το ίδιο και να μην κατεθεσαν αίτηση, γιατί και εγώ αν δεν τύχαινε αυτό θα το άφηνα για του χρόνου? Γιατί εκνευρίζομαι που πρέπει να πω ότι έκανα τη δουλειά μου λόγω γνωστού, και ντρέπομαι για αυτό.

Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να προχωρήσω σε έγγραφη καταγγελία. Και ας ξέρω ότι με τον τρόπο αυτό θα με κόψουν τελικά. Η συνείδησή μου αυτό μου λέει να κάνω, και έχει ο Θεός θα μπω του χρόνου.