Πέμπτη 10 Μαΐου 2007

Συνέντευξη να το πω και εγώ?

Αγαπητή lote alcarin ιδού η συνέντευξη που μου ζητήσατε! Με πιάσατε και σε περίοδο λίγο κάπως, οπότε βγήκε λίγο downιάρικη, αλλά δεν πειράζει. Να μάθετε να μην ζητάτε!

Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

Η ηρεμία και η γαλήνη ψυχής. Αυτά τα δύο προσφέρουν όλες τις μεγάλες στιγμές!

Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

Αυτό για την ανάγκη και τη φιλοτιμία το ξέρετε?

Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

Δε χάνω ευκαιρία να γελάω! Για αυτό δεν θεωρώ αξιοσημείωτη την τελευταία φορά που γέλασα. Πάντως αν θέλετε να γελάσετε εγγυημένα μπορώ να σας διηγηθώ ορισμένες πολύ αστείες ιστορίες!

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

Ειλικρινά ο εαυτός μου εκπλήσσει ακόμα και μένα πολλές φορές. Πέρα από πλάκα θεωρώ πολύ πλαστό να κάθομαι να αυτοκολακεύομαι. Μπορώ όμως να κουτσομπολέψω όποιον άλλον θέλετε ευχαρίστως.

Το βασικό ελάττωμά σας;

Η ανασφάλειά μου.

Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Στων άλλων. Δυστυχώς.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

Τον Ίωνα Δραγούμη ασυζητητί.

Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;

Τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

Το αγαπημένο σας ταξίδι;

Αυτό που ξεκίνησα ενάμισυ χρόνο πριν. Περιλάμβάνει και πολλά άλλα ταξίδια από τα οποία δεν μπορώ να επιλέξω..

Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν έχω βρει κάποιον συγγραφέα του οποίου το σύνολο έργων να με ενθουσιάζει. Αμέτρητα καλά βιβλία μπορώ να αναφέρω όμως, αλλά φαντάζομαι θα βαριέστε να διαβάζετε λίστες. Επειδή όμως είμαι και ολίγον ψώνιο, ένιωθα πάντα μια έλξη για τον Έσσε, καθώς θα είχαμε ίδια μέρα γενέθλια (αν είχαμε συνυπάρξει!). Φυσικά έγραψε και τον Ντέμιαν, μεταξύ άλλων!
Από ποιητές ο Καβάφης (και η μέρα που ανακάλυψα πως ήταν και φίλος με τον Δραγούμη ήταν πολύ ευτυχισμένη!)

Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;

Οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά. Αν και στις μέρες μας το να είναι άντρας μετράει σίγουρα θετικά!

και σε μια γυναίκα;

Σαν γυναίκα θα μιλήσω για χαρακτηριστικά που θα με έκαναν να τις θέλω για φίλες μου. Λοιπόν δεν μπορώ να το προσδιορίσω, πάντως όσες γυναίκες έκανα ποτέ φίλες μου έκαναν κατά κύριο λόγο παρέα με άντρες, όπως και εγώ αν και δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό. Γενικά, δεν έχω φίλες και πρόσφατα άρχισα να νιώθω αυτήν την έλλειψη.

Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Ο Ντεμπισύ.
Με ενθουσιάζει όμως και ο Μπραμς.

Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;

Δε σφυρίζω ούτε τραγουδάω γιατί είμαι ψυχοπονιάρα και λυπάμαι το ντους (και όποιον άλλο κακομοίρη τύχει να με ακούει!)

Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

Ο "Μεγάλος Δεύτερος" του Λευτέρη Κυπραίου.

Η ταινία που σας σημάδεψε;

"Angel baby" αγνώστων λοιπόν στοιχείων. Την είδα τυχαία πριν χρόνια στον μοναδικό κινηματογράφο που την είχε φέρει (άτιμες εταιρείες διανομών) ελλείψει άλλων επιλογών και το μόνο που ξέρω είναι πως πρόκειται για αυστραλέζικη παραγωγή. Αν παρελπίδα κάποιος ξέρει κάτι παραπάνω ας με βοηθήσει.
Επίσης, (και μην με κοροιδέψει κανείς γιατί θα θυμώσω) το Mullholand Drive (σκέφτηκα να το αφήσω απέξω γιατί μου φτάνουν όσα έχω ακούσει μέχρι σήμερα για το γούστο μου, αλλά τελευταία στιγμή παραδόθηκα).

O αγαπημένος σας ζωγράφος;

Δεν ασχολούμαι με ζωγραφική τόσο ώστε να ισχυρίζομαι πως έχω αγαπημένο ζωγράφο. Πάντως μου αρεσει πολύ ο ιμπρεσιονισμός και οι ταραγμένες θαλασσογραφίες (ειδικά μία σε ένα υπόγειο του Λούβρου, αγνώστων λοιπων στοιχείων επίσης που την κοίταζα με τις ώρες μόνη μου. Όλοι οι άλλοι θεωρούσαν πως έπρεπε να θαυμάζουν την Τζοκόντα).

Το αγαπημένο σας χρώμα;

Όλα τα χρώματα σε ζωηρή ματ απόχρωση. Εστιάζω όμως σε όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου με κορύφωση στο μπορντώ (εξ ού και η κουζίνα μου σε μπορντώ χρωμα!)

Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

Θέλω να πιστεύω ότι η μεγαλύτερη επιτυχία μου βρίσκεται στο σύντομο μέλλον μου. Πράγματα για τα οποία νιώθω περήφανη έχω βέβαια και στο παρελθόν μου.

Το αγαπημένο σας ποτό;

Tequila.. it makes me happy! Λευκή, full extra (αλατάκι, λεμονάκι)! Μιλάμε πάντα για σφηνάκι, γιατί ως γνωστόν τα "καλά αρώματα μπαίνουν σε μικρό μπουκάλι"!

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

Που οι λάθος επιλογές που έκανα κάποτε αλλοίωσαν σε υπερβολικό βαθμό την προσωπικότητά μου.

Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;

Τον φασισμό και την έλλειψη δημοκρατίας στην συμπεριφορά των άλλων. Ίσως όμως περισσότερο και από αυτό την αγνωμοσύνη.

Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

Δεν γράφω. Ποτέ δεν δήλωσα λογοτέχνης ή συγγραφέας με κανένα τρόπο.

Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Φοβάμαι όλες τις φοβίες που έχω αποκτήσει τα τελευταία χρόνια και δεν μπορώ να αποβάλλω με τίποτα.

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;

Δεν επιλέγω. Φαντάζομαι μου προκύπτουν ως πιο βολικά όταν στριμώχνομαι ή φοβάμαι.

Ποιο είναι το μότο σας;

Δεν έτυχε, πέτυχε.

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

Χωρίς να το καταλάβω. Κατά προτίμηση σε μεγάλη ηλικία.

Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

Δε σκέφτομαι ποτέ τέτοια πράγματα γιατί αγριεύομαι.. Κάθε πράγμα στον καιρό του, είμαι νέα ακόμα.

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;

Περίεργη. Πάντως σε γενικές γραμμές, παρά τα άγχη μου είμαι ευτυχισμένη.

Η τελευταία φορά που έκανα πάσα, υπήρξε καταστροφική. Να το ρισκάρω ακόμα μια φορά?
Λοιπόν, θα καλέσω τον
azrai και τον stiliti που με τίμησαν την προηγούμενη φορά. Την πληρωμένη πένα που έχει εξαφανιστεί, τον σεξπυρ γιατί μου αρέσει όταν γκρινιάζει, την maria iribarne παρόλο που την έχει πιάσει η οξεία τεμπελίτιδα γραφής που προκαλείται από το καλοκαίρι και τον lithoni έτσι για να του την σπάσω!

22 σχόλια:

Lote Alcarin είπε...

Δεν έχω να πω πολλά, απλά γουστάρω που γουστάρεις αυτές που κάνουν παρέα με άντρες, και δεύτερον θέλω να σου πω να γίνουμε φίλες επειγόντως για πολλούς λόγους. Ο πιο σημαντικός όμως(χιχι) είναι πως οκ.. έχω τρελά όνειρα με την μπορντώ κουζίνα! θα μου τη δανείσεις κάνα πονηρό βράδυ? (χιχι!!!) Σ'ευχαριστώ για την ανταπόκριση, και ακόμα μια φορά με έκανες να σε συμπαθήσω βαθύτατα με τα λεγόμενα σου!

mafalda είπε...

Πωπω, χρόνια είχα να ακούσω άνθρωπο να μου λέει "θέλω να γίνουμε φιλοί"!
Δέχομαι!

Τώρα για την κουζίνα θα σε στενοχωρήσω. Γιατί για ένα "πονηρό βράδυ" δε λέει να ξηλώσω τα ντουλάπια. Που θα τα βάλεις άλλωστε?
Προφανώς δεν κατάλαβες καλά, ολόκληρη η κουζίνα είναι μπορντώ, όχι η συσκευή!
Να σου δανείσω το σπίτι?

Lote Alcarin είπε...

Την κουζίνα σαν δωμάτιο εννοούσα!Το τραπέζι μου φτάνει!(τι προστυχιά!!)... Μπορντώ να βλέπει το μάτι μου απλά θέλω!!!!

Ανώνυμος είπε...

Σιγά μη κάτσω να γράψω όλα αυτά που έγραψες εσύ και να με κράζει το σύμπαν! Βλάκας είμαι, χε χε!

ΥΓ: Καλά, θα το σκεφτώ, μη βαράς, όχουυυυ!

mafalda είπε...

lote alcarin: Δεν είσαι πρόστυχη, χαζή είσαι που δεν χρησιμοποιείς τους politically correct όρους της εποχής μας. Για να μαθαίνεις λοιπόν, στη γλώσσα της κουλτούρας, η προστυχιά ονομάζεται φετίχ οπότε και εσύ δεν είσαι πρόστυχη είσαι φετιχίστρια! Επομένως αντί να σε κουτσομπολεύουν σε θαυμάζουν (οοοοοοο!!!!!!). Αυτά για τους ηλίθιους!

Επανερχόμαστε σε μένα και ξεκινάμε διαπραγματεύσεις... Ο πάγκος σου κάνει? (Δεν έχω τραπέζι στην κουζίνα καρντιά μου!)

Σεξπυρ: Τώρα διάλεξες ευγενικό τρόπο να μου πεις πως με αυτά που έγραψα θα με κράξει το σύμπαν? Δεν πειράζει, με διαβάζουν λίγοι! Καλή τύχη σε σένα που έχεις λαό και πολύ σωστά αποκάλυψες τις συνέπειες αν δεν ανταποκριθείς! Χαχα
Περιμένω!!

zouri1 είπε...

καλη.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ίωνα Δραγούμη; Τι είσαι καλέ η Δέλτα;

mafalda είπε...

zouri: Ευχαριστώ!

δείμος του πολίτη: Η Κοτοπούλη είμαι δείμο. Δεν στοιχειώνομαι από το φανταστικό, ρουφάω το πραγματικό.
Πέρα από πλάκα όμως, ο Δραγούμης ήταν το ιδεατό μου ως πολιτικός: Ιδεολόγος, έξυπνος, δημοκρατικός, που πάλευε για τα πιστεύω του έναντι όλων. Συμμαχούσε με όποιον μοιραζόταν τα ίδια ιδανικά, ανεξαρτήτως που ανήκε, σεβόταν τους αντιπάλους του και το απεδείκνυε εμπράκτως.
Και τελικά, ποτέ δεν κατάφερε να ανήκει πουθενά. Ίσως γιατί έβρισκε τα στεγανά των πολιτικών χώρων πολύ πολύ μικρά και αστεία!

Πληρωμένη πένα είπε...

Εγώ έχω εξαφανιστεί?

1. Μπορούσες να πάρεις και τηλέφωνο!
2. Είμαστε και εργαζόμενοι
3. Πριν και εσύ είχες εξαφανιστεί
4. Θέλω να γίνουμε φίλες με την lote alcarin.

χαχα- χαχα!

mafalda είπε...

Μου αρέσει που μου απαντάς με στοιχεία!

1. Το σκέφτηκα, αλλά δεν ένιωσα πως έχω αυτό το θάρρος! Λάθος μου, θα το ξέρω για άλλη φορά!

2. Γιατί παλιά ήσουν αργόσχολος? (Στην έφερα?)

3. Ποτέ δεν εξαφανίστηκα! Δεν γράφω και κάθε μέρα αλλά είμαι εδώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Btw δε σε είδα να παίρνεις τηλ, όταν σκέφτηκες πως εξαφανίστηκα (χαχα)

4. Θα της το μεταφέρω! ( άκου φίλες τσ τσ τσ!)

+1. Αν νομίζεις πως με το ερωτηματολόγιό σου θα γλυτώσεις την πάσα, πλανάσαι πλάνη οικτρά!

Χαχαχαχα
Τα λέμε

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

τα σέβη μου, Μαρίκα-Mafalda!

Maria Iribarne είπε...

Ευχαριστώ για την πρόσληση, θα ανταποκριθώ σύντομα (ε όχι και "ψώνιο" με τον Έσσε, είναι μεγάλος συγγραφέας, κάποτε ξεκοκκάλιζα ό,τι δικό του έπεφτε στα χέρια μου. Εδώ άλλοι θα την ψώνιζαν αν φορούσαν τα ίδια γυαλιά, όχι να μας συμπέσουν κι οι ημερομηνίες γέννησης!).

ο δείμος του πολίτη είπε...

Όντως ο Δραγούμης ήταν μία ιδεατή πολιτικού Αν εξαιρέσουμε τις αντικομμουνιστικές του θέσεις και τον εθνικισμό -που ήταν και γεννήματα της εποχής- υπήρξε ιδιαίτερα προοδευτικός (ειδικά στα ζητήματα Παιδείας).

mafalda είπε...

Σπύρο καλώς ήρθες!

Μαρία, άντε περιμένω. Ναι είναι μεγάλος συγγραφέας, σίγουρα. Αλλά το να τον κατατάσσεις στους αγαπημένους λόγω ίδιας ημέρας γενεθλίων, δεν αποτελεί ακριβώς λογοτεχνικό παράγοντα! Και εγώ έχω διαβάσει πολλά, όμως δυστυχώς όταν παρακολουθώ ένα συγγραφέα και ψάχνω και άλλα βιβλία του μετά δεν νιώθω την ίδια μαγεία. Ίσως, επειδή, μετά περιμένω κάτι ακόμα περισσότερο, δεν ξέρω..

δείμο, έχεις δίκιο για όσα λες ότι ήταν, όπως άλλωστε και όλοι τότε ήταν αντικομμουνιστές. Λίγοι όμως ήταν τόσο φιλελεύθεροι. Και ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω γιατί αυτό το τόσο προφανές της εποχής, όλοι αρνούνται να το πουν για τον Βενιζέλο. Δεν ήταν ο Βενιζέλος βαθύτατα αντικομμουνιστής? Δεν κυνήγησε τον κομμουνισμό όσο λίγοι πρωθυπουργοί στην Ελλάδα? Έχει δημιουργηθεί μια εικόνα γτια τον Βενιζέλο που προσωπικά θεωρώ πλαστή, και δεν κοιτάμε πόσοι άλλες πολιτικές προσωπικότητες υπήρξαν τότε, οι οποίες θα έπρεπε να αποτελούν πρότυπο πολιτικής παιδείας και συμπεριφοράς αντί για τον Βενιζέλο?

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θα συμφωνήσω για το Βενιζέλο. Έχουμε μάθει να τον ονοιμάζουμε δημοκράτη. Βέβαια η θέση του απέναντι στο βασλιά είναι γνωστ. Δημοκρατική όμως όχι. Και το λέω αυτό επειδή ακιριβώς όλα γίνονταν για την εξυπηρέτηση των Αγγλο-Γάλλων και των δικών τους συμφερόντων που απείχαν πολύ από τα ελληνικά συμφέροντα (και των Μικρασιατών και των εργαζομένων Ελλήνων). Αντίθετα, υποδαύλισε τουρκικά πάθη -που θα εμφανίζονταν όμως ούτως ή άλλως. Βεβαίως ήταν βαθύτατα αντικομμουνιστής, αλλά και ενάντι σε όλα τα προοδευτικά μέτρα της εποχής. Μη ξεχνάς ότι τότε εμφανίζονταν και η ομάδα-κόμμα των Κοινωνιολόγων.

david santos είπε...

Please, it puts fhoto of Madeleine in your Bloggue

Missing Madeleine!
Madeleine, MeCann was abduted from Praia da Luz, Portugal on 03/03/07.

If you have any information, please contact Crimestoppers on
0800 555 111

Please Help

mafalda είπε...

Σε γενικές γραμμές συμφωνούμε, αν και όσον αφορά στο θέμα βασιλιά - Βενιζέλου θα ψιλοδιαφωνήσω ως προς το εξής. Ο Βενιζέλος δεν ήθελε τον συγκεκριμένο βασιλιά Κωνσταντίνο και την πολιτική του. Οι διαφορές ήταν καθαρά προσωπικές, και ουδέποτε τάχθηκε κατά της βασιλείας ως πολίτευμα (όπως υποστηρίζουν πολλοί). Άλλωστε το πολιτικό ανέγδοτο αναφέρει ότι πέθανε λέγοντας "ζήτω η βασιλεία" (αν και φαντάζομαι είχε καλύτερα πράγματα να πει πεθαίνοντας).

Οφείλω να ομολογήσω πως για το κόμμα των Κοινωνιολόγων (ο Παπαναστασίου, σωστά?) ελάχιστα γνωρίζω επί της ουσίας και επί των πολιτικών τους θέσεων, οπότε δεν έχω και πολλά να πω.

Σίγουρα όμως, για να γυρίσω στο Δραγούμη είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως εν γνώσει του ρίσκαρε τη ζωή του επιστρέφοντας από την Κηφισιά όπου μόλις και είχε προλάβει να πάει, προκειμένου να καταδικάσει την "δολοφονία" του Βενιζέλου, αφού δεν γνώριζε ακόμα πως ήταν απόπειρα.

Βέβαια, και ο Βενιζέλος επιστρέφοντας καταδίκασε την εκτέλεση του Δραγούμη δηλώνοντας πως θα βρει τους ενόχους αλλά έμεινε στα λόγια μετά την κατάθεση του Γρυπάρη.

Αυτά τα ολίγα. Και μόλις διαβάσω για τους κοινωνιολόγους συζητάμε ξανά!

fMorgaine είπε...

"Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;

Δεν επιλέγω. Φαντάζομαι μου προκύπτουν ως πιο βολικά όταν στριμώχνομαι ή φοβάμαι."


Νομίζω the best part! Θα συμφωνήσω!

mafalda είπε...

Εμ, τι? ψέμματα να πω???

Ανώνυμος είπε...

1 σχόλιο μόνο για τον Δραγούμη,προφανώς δεν ισχυρίζομαι πως ήταν κομμουνιστής ή φιλοκομμουνιστής, αλλά είχε μελετήσει τα κείμενα του Μαρξ και έβρισκε ενδιαφέρουσες τουλάχιστον κάποιες από τις κομμουνιστικές ιδέες. Είχε πει μάλιστα πως ήλπιζε να εξελιχθεί ο κομμουνισμός και να μην εξελιχθεί σε δόγμα τύπου "πίστευε και μη ερεύνα".

mafalda είπε...

georgia, ναι κάπως έτσι είναι. Μην ξεχνάς, όμως, άλλες οι εποχές τότε, ήλπιζες για μια νέα πνοή από όπου και να προερχόταν.
Για μένα το πιο γοητευτικό στοιχείο της προσωπικότητας του ήταν ακριβώς αυτό. Ότι ήταν ανοιχτός να δεχτεί οτιδήποτε τον προκαλούσε να σκεφτεί και δεν θεωρούσε πως έπρεπε να λέει αυτά που αρμόζουν στον πολιτικό χώρο που ανήκε - και ήταν αποδεκτά στ τελική ανάλυση (εννοώ τόσο από το χώρο, όσο και από τους ψηφοφόρους του).
Αναρωτιέμαι, σήμερα, ένας τέτοιο είδος πολιτικού θα έκανε τη διαφορά ή όχι?

Ανώνυμος είπε...

"να μην καταλήξει σε δόγμα" ήθελα να πω, αλλά δεν έχει edit...

Πιστεύω ναι. Αν ο κάθε πολιτικός (και όχι μόνο)δεν επαναπαυόταν, αλλά σκεφτόταν τι πρέπει αυτός να κάνει, ατομικά, και πέρα από σκοπιμότητες και μικρότητες τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

(Η ρομαντική μου διάθεση σε συνδυασμό με την απογοήτευσή μου που ψηφίζω για πρώτη φορά και δεν ξέρω ποιον να επιλέξω...)