Διάβαζα μια συζήτηση σε ένα forum, για το βρώμικο '89. Για αυτήν την κηλίδα στην ιστορία του ΚΚΕ, για αυτήν την ανίερη συνεργασία του με τη δεξιά. Για το ότι η ΚΝΕ είναι η κόκκινη ΔΑΠ και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Τα άτομα που συμμετείχαν στη συζήτηση ήταν ΠΑΣΟΚ και κατά πολύ νεώτερα από εμένα (που δεν είμαι και καμιά γριά στα 27 μου).
Το '89 ήμουν δέκα χρονών. Δεν περιμένετε φυσικά να είχα τότε πολιτική σκέψη και άποψη. Ό,τι έμαθα για τα τότε το έμαθα μετά. Δεν θέλω εδώ να γίνει συζήτηση πολιτικής ιστορίας ή οτιδήποτε άλλο, γιατί ειλικρινά σας το λέω, το '89 δεν με ενδιαφέρει καθόλου.
Με ενδιαφέρουν άλλα πράγματα όμως. Για παράδειγμα, ότι και εμείς σαν νέοι και φοιτητές και οι πιο νέοι από εμάς ανακυκλώνουμε συνθήματα που αφορούν σε καταστάσεις τις οποίες δεν ζήσαμε καν. Φοράμε παρωπίδες και μιλάμε συνθηματικά για τον Πέτρουλα και τον Λαμπράκη, για το Γράμμο και το Βίτσι, για το ΚΚΕ και δεξιά μια φωνή και μια γροθιά, για τον Ζέρβα και τον ΕΔΕΣ, για... για... για... Όσοι είστε ή υπήρξατε φοιτητές από την μεταπολίτευση έως και σήμερα ξέρετε πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω.
Πιστεύετε πραγματικά πως σήμερα υπάρχει Δεξιά και Σοσιαλισμός και Αριστερά? Πιστεύετε πραγματικά πως αυτά οριοθετούνται το καθενα και σε ένα χώρο? Θυμάμαι όταν ήμουν 18 ή 19 χρονών, με Κυβέρνηση Σημίτη, είχα βγει με μια παρέα, πολύ μεγαλύτερους μου σε ηλικία. Και είχε ξεκινήσει μια πολιτική συζήτηση. Ήταν ένα παιδί, γύρω στα 26 τότε, που μου είχε κεντρίσει την περιέργεια, γιατί έβρισκα παράδοξα τα όσα έλεγε και δεν μπορούσα να καταλάβω τι ψήφιζε. Κάποια στιγμή τον ρώτησα στην ψύχρα, για να εισπράξω την ακόλουθη απάντηση "κοίτα, εμείς στην οικογένειά μου είμαστε πάππου προς πάππου δεξιοί, για αυτό ψηφίζω Σημίτη". Γέλασα τότε, για να συνειδητοποιήσω αμέσως πως δεν αστειευόταν.
Λυπάμαι πραγματικά, γιατί φαίνεται πως ζούμε ακόμα στη Χούντα. Δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε πως πρόκειται για το ιστορικό μας παρελθόν το οποίο πρέπει να είναι οδηγός για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Δεν το κατανοούμε γιατί τα λάθη αυτά τα ζούμε ακόμα. Είναι η πραγματικότητά μας, η καθημερινότητά μας, τα συνθήματα που μας τρέφουν.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιμένουμε να ακολουθούμε με οπαδική νοοτροπία τα κόμματα. Γιατί θέλουμε να είναι εχθροί μεταξύ τους, να μην συνεργάζονται, να καταργεί ο ένας τον άλλο? Γιατί είναι τόσο ανίερη η συμμαχία ΚΚΕ - ΝΔ? Γιατί είναι σωστή η συμμαχία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ή ΠΑΣΟΚ - ΛΑΟΣ? Ή έστω όχι και τόσο κατακριτέα. Και αν πρόκειται καθαρά για κριτική της πολιτικής συνέπειας ενός κόμματος, γιατί δεν βλέπουμε ποτέ τα κοντινά - ιδολογικά - κόμματα να συνεργάζονται? Πότε συνεργάστηκαν τα δύο αριστερά κόμματα, το ΚΚΕ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ? Μήπως επειδή κυνηγούν το ίδιο κομμάτι της πίτας? Και τελικά, ποια η πραγματική ιδεολογική διαφορά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα όμως, όχι πριν είκοσι χρόνια. Γιατί μπορεί να είμαστε ένας λαός που αρνείται να μεγαλώσει, όμως από το 1989 έχουν περάσει 18 χρόνια και από το 1975 έχουν περάσει 32 χρόνια.
Παρακολουθώ την πολιτική και για να μιλήσω για τον εαυτό μου έχω να πω τα εξής με κάθε ειλικρίνεια. Ψηφίζω ένα κόμμα, για κάποιους λόγους, ωστόσο αν με ρωτήσετε άνετα μπορεί να μην το ψηφίζω σε δύο χρόνια. Δεν νιώθω καμία συναισθηματική συνάφεια, και δεν χρωστάω σε κανέναν να τον ψηφίζω εφ' όρου ζωής. Από εκεί και πέρα, ανεξαρτήτως του χρώματος που κυβερνά, θωρώ επικίνδυνη την παραμονή ενός κόμματος στην εξουσία πέραν των 2 τετραετιών. Πιστεύω στην εναλλαγή, η οποία απαγκυλώνει, αποφορτίζει και προσφέρει στη δημιουργία νέων ιδεών. Δεν καταργώ τα καλά μιας Κυβέρνησης που δεν ψήφισα, δεν στηρίζω τυφλά μια κυβέρνηση που ψήφισα. Και ακράδαντα πιστεύω, πως πρέπει να αναγνωρίζουμε τα -λίγα ή πολλά - καλά που μπορεί να έγιναν και η επόμενη κυβέρνηση απλά να προχωρά ένα βήμα πιο πέρα.
Τέλος, πιστεύω , πως τα δύο κόμματα εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν από χρόνια καταρρίψει κάθε ιδεολογική διαφορά ανάμεσά τους. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ, υπάρχουν απλά τα πράγματα που πρέπει να γίνουν, και διαφέρουν οι προτάσεις επί του πως θα γίνουν. Και ναι, φαταούλες υπάρχουν και στα δύο κόμματα. Οχι, όμως ότι λείπουν και από την Αριστερά. Απλά η Αριστερά μιλάει από τη θέση εφησυχασμού της μόνιμης αντιπολίτευσης, και αυτή είναι η διαφορά - ή αν θέλετε η ευλογία της.
13 σχόλια:
Το θέμα είναι ότι η αριστερά υφίσταται, παρά το τόσα προβλήματά της στη διατύπωση των θέσεών της. Προχτές πάντως και το παρατηρώ εδώ και καιρό έχω χάσει τους εκπροσώπους του ΚΚΕ από την τηλεόραση. Μιλάνε ακόμα ξύλινα, αλλά κάπου στο βάθος αν δούμε τι λένε βλέπουμε -το ίδιο ισχύει συχνότατα και για το ΣΥΝ- πως έχουν άλλη άποψη τελείως διαφορετική από τα δύο κόμματα.
Πολιτική είναι τα πάντα. Ας σκεφτούμε με πολιτική κρίση και ας αφήσουμε την κομματική, λέω εγώ.
δείμος του πολίτη: Ξεκινάω από το τέλος για να σου πω ότι αυτό ακριβώς θέλω να πω και εγώ!
Όσο για το ΚΚΕ συμφωνώ σε αυτό που λες. Άλλωστε δεν έρχεσαι σε αντίθεση με όσα λέω. Να σου κάνω μια υποθετική ερώτηση? Ας πούμε πως στις επόμενες εκλογές βγαίνει Κυβέρνηση το ΚΚΕ. Πως πιστεύεις θα επηρεάσει αυτό την πολιτική του? Πως θα μπορέσει να κυβερνήσει σύμφωνα με το πρόγραμμά του, παραμένοντας στην ΕΕ? Αυτό εννοώ όταν μιλάω για ευλογία μόνιμης αντιπολίτευσης. Κοίτα, όλες οι απόψεις χρειάζονται, και όλοι οι χώροι σε μια υγιή δημοκρατία. Θα ήθελα όμως να δω το κομμουνιστικό κόμμα να εναρμονίζει τις θέσεις του με την εποχή μας και τα δεδομένα μας. Και πίστεψέ με, ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κόμμα θα είχε μεγάλη απήχηση θεωρώ.
Για το ΣΥΝ απλά διαφωνώ. Πιο ανακόλουθο κόμμα με πιο ανακόλουθα στελέχη δεν υπάρχει στην Ελλάδα, κατά τη γνώμη μου!
"κοίτα, εμείς στην οικογένειά μου είμαστε πάππου προς πάππου δεξιοί, για αυτό ψηφίζω Σημίτη". Πραγματικά αστείο, το γέλασα.. Συμφωνώ στα περισσότερα μαζί σου
Καλά πολιτικές (φοιτητικές) νεολαίες = εφηβική τεστοστερόνη + άγνοια. Στην πραγματικότητα ο φανατισμός τους δεν εκφράζει περισσότερους από τα μέλη τους. Για την αριστερά και συγκεκριμένα για το ΚΚΕ και εγώ είχα τον ίδιο προβληματισμό για την αυστηρή ιδεολογική του γραμμή.
Όντως είναι, εδώ και δεκαετίες, εκτός τόπου και χρόνου αλλά σκέψου τα υπόλοιπα δυτικά κουμουνιστικά κόμματα που αποφάσισαν να βάλουν νερό στο κρασί τους τελικά χάθηκαν, ενώ οι δικοί μας ακόμα μαζεύουν ένα 15%.
Όσο για το Συνασπισμό τα τελευταία χρόνια είναι όπου φυσάει άνεμος αλλά τι να κάνει? σε αυτές τις εκλογές παίζει την πολιτική του ύπαρξη και θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει τηλεοπτικό χρόνο και προβολή. Σαν την Άτζελα ένα πράμα...
ion: Καλώς ήρθες από τα μέρη μας! Χαίρομαι που συμφωνείς στα περισσότερα μαζί μου.. Δε σου κρύβω όμως ότι θα έβρισκα πιο ενδιαφέρον να μου πεις σε τι διαφωνείς, προκειμένου να το συζητήσουμε κιόλας!
stiliti: Σημασία δεν έχει αν τους εκφράζει ή όχι. Σημασία έχει ότι έτσι πλάθονται και διαμορφώνονται οι αυριανοί συνδικαλιστές και πολιτικοί, ενώό ποιος δραστηριοποιείται με διαφορετική νοοτροπία τον τρώει η μαρμάγκα! Άλλωστε, δεν είναι πιο επικίνδυνο να μην το πιστεύουν αλλά να το υιοθετούν ως τρόπο πολιτικής δράσης?
Όσο για το ΚΚΕ τίθεται ένα θέμα ποιο είναι το ζητούμενο. Να παίρνεις ένα 15% και τη θεσούλα σου στη Βουλή και κανεις να μην πιστεύει πως έχεις κάτι να πεις, ή να παλέψεις να φτιάξεις ένα σύγχρονο και με όραμα κόμμα? Γιατί αν αλλάζοντας ψοφήσει το ΚΚΕ (όπως το ξέρουμε), πολλοί είναι αυτοί που θα πουν με χαρά "το ΚΚΕ πέθανε, ζήτω το ΚΚΕ".
Το πρόβλημα του ΣΥΝ είναι ακριβώς αυτό. Παλεύει υπερβολικά κάθε φορά την είσοδό του στη Βουλή, ξεπουλώντας την ταυτότητά του. Απλά τώρα τελευταία έχει αναπτύξει μια παραπάνω δράση. Η άνοδός του οφείλεται στην ενδυνάμωση της νεολαίας του. Πες μου όμως, τι θα πει σε αυτήν την νεολαία που έβγαλε στους δρόμους για να δικαιολογήσει τη σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ? Αν και μεταξύ μας, κανείς δε θα δώσει σημασία απλά. Σου φαίνεται αυτό ιδεολογία?
Δεν είμαι σίγουρος οτι η πλειοψηφία υιοθετεί αυτό τον φανατισμό ως τρόπο πολιτικής δράσης. Είναι απλά ένα modus vivendi για τους απασχολούμενους στον κλάδο...
Ο ΣΥΝ δεν νομίζω οτι ενδυνάμωσε τη δική του νεολαία (ΔΥΚΤΙΟ;) αλλά υιοθέτησε άλλες- ΕΑΑΚ και σια.
Κάτσε να βγει στη Βουλή και μετά θα σκεφτεί τι θα κάνει και με τους νεολαίους:)
Αυτά για την ιδεολογία(ποιά;;).
Χαμένος λίγο στον κόσμο μου τον τελευταίο καιρό δεν είχα δει την απάντησή σου. Λέω, λοιπόν, ότι τα μικρά κόμματα σε καμία περίπτωση δεν θα φέρουν το σοσιαλισμό της αιστεράς. Ειδικά το ΚΚΕ, με τίποτα. Ωστόσο, κάθε ένα έχει τόσα στοιχεία στην ιδεολογία και την πρακτική του που θα υποχρεωθεί να κυβερνήσει εν μέσω καπιταλισμού, αλλά με αριστερές πρακτικές. Αν θες στη χειρότερη θα είανι το ΠΑΣΟΚ του '80.
stilitis: στα σοβαρά ή στην πλάκα το γεγονός είναι ότι αναπαράγονται τέτοιες συμπεριφορές, και από ότι βλέπω το γνωρίζεις αλλά δεν το έχεις σπουδαιολογήσει. Εμένα με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και όχι η προσωπική άποψη όσων ασχολούνται.
δείμος του πολίτη: Βλέπεις στην απάντηση σου ξαναβλέπω τον προβληματισμό μου. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ του 80, ήταν ακριβώς πολιτική του 80, δηλαδή 27 ετών πίσω! Δηλαδή όλη μου η ζωή!
Έχεις δίκιο, έτσι όπως απάντησα. Το θέμα όμως είναι ότι χωρίς ιδέες τι κάνουμε; Πού και πώς θα ζήσουμε; Ή θα αφήσουμε -όπως τα κανάλια μας ωθούν- την πολιτική σε επαγγελματίες;
Ποιος είπε να μείνουμε χωρίς ιδέες? Σίγουρα όχι εγώ! Απλά μου φαίνεται τόσο μα τόσο λάθος να συντηρούμε ιδέες άλλων εποχών αντί να φτιάξουμε νέες. Σύγχρονες, της εποχής μας. Το παράδοξο από τις ιδέες και πολιτικές άλλων εποχών να φτάσουμε στο τίποτα δεν το δέχομαι. Είναι σαν να λες - ή να φοβάσαι - πως η αριστερά δεν έχει λόγο ύπαρξης σήμερα. Ενώ εγώ, που δεν είμαι και αριστερή διαφωνώ. Λύσαμε όλα τα προβλήματα για να μην υπάρχει χώρος για αγώνες.
Απλά σαν να βαριόμαστε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση, να ανασκουμπωθούμε, να ξεχάσουμε παλιές πρακτικές, πολιτικές και αντιπαλότητες και να στρωθούμε να φτιάξουμε αυτό που όλοι θέλουμε, αλλά βαριόμαστε να είμαστε!
Λέω στο προηγούμενο σχόλιο "Λύσαμε όλα τα προβλήματα για να μην υπάρχει χώρος για αγώνες."
Ερώτηση ήταν και μάλιστα ρητορική, όχι δήλωση, έτσι?
"Πιστεύετε πραγματικά πως σήμερα υπάρχει Δεξιά και Σοσιαλισμός και Αριστερά?"
Ενδιαφέρον το αρθράκι. Ας το δούμε αντίστροφα για να απαντήσουμε το ερώτημα σας μαντεμουαζέλ Μαφάλντα: ως τι ΔΕΝ υπάρχουν; Ως κοσμοθεωρίες; Ως κομματικές οντότητες; Ως κυβερνήσεις; Ως τι;
Προσωπικά πιστεύω πως υπάρχει Αριστερά και Δεξιά στις μέρες μας όσο κι αν καλλιεργείται από τα Μέσα η καραμέλα οτι όλα ίδια είναι, φταίει η παγκοσμιοποίηση και άλλες μ.....
Υπάρχει η Δεξιά που δεν διαφέρει σε τίποτα με την δεξιά του παρελθόντος. Ευτυχώς κάποιοι διαθέτουν ιστορική μνήμη και μπορούν και συγκρίνουν..
Υπάρχει η δήθεν Αριστερά (τύπου ΚΚΕ) που ιστορικά αλλιώς ξεκίνησε κι αλλιώς τελικά κατέληξε με σύγκληση της ιδεολογίας της με τη Δεξιά, καθώς τα δυο άκρα αποτελούν οτι συντηρητικό έχει να επιδείξει η χώρα.
Ευτυχώς υπάρχουν στη μέση και δυνάμεις που προσπαθούν για τους πολλούς είτε τα καταφέρνουν είτε όχι.Ενώ η Δεξιά φροντίζει μόνο για την πάρτυ της και η ΑΡΙΣΤΕΡΑ (ΚΚΕ) μόνο για όσους ψηφίζουν και αγοράζουν κουπόνια και Ριζοσπάστη,όλοι οι άλλοι είναι μειάσματα.
Δημοσίευση σχολίου